Muzikaal terugblikken.....

Mijn Blog buddy Willy Slaats is op zijn weblog bezig met schitterende eindejaars lijstjes.
Echt de moeite waard om te lezen en je samen met hem in te verdiepen !!
Kijk zelf maar.

Zelf wil ik ook graag wat dingetjes middels lijstjes de revu laten passeren.
Het was namelijk een waanzinnig Classic Rock jaar, met veel releases van wat we tegenwoordig Classic Rock Bands noemen.
Sommige van die bands hadden al bijna 10 jaar niks nieuws laten zien/horen.

Daarom wil ik hier even mijn 5 topreleases van het jaar en de 5 tegenvallers, wat mij betreft in ieder geval, voorbij laten trekken.
Eerst de 5 tegenvallers. (Let wel, niet direct slecht dus, maar affijn.....)

Op 5: AC/DC - Black Ice
Geen slechte plaat hoor, maar ik had er gewoon meer van verwacht. Zal wel aan mij liggen.
Want de eerlijkheid gebied me te zeggen dat, qua motivatie, deze plaat ook zo had kunnen ruilen met de nummer 5 van de beste releases.
Jammer dat ze live als een speer uitverkocht waren.
AC/DC live had ik graag willen meemaken !!

Op 4: Gary Moore - Bad For You Baby

In het begin kon Moore met zijn Bluesplaten nog variëren.
Stevige 3 mans Blues Rock, of een plaat met blazers, of in de stijl van iemand.
Maar de laatste 3 platen staat Moore een beetje op de automatische piloot.
Slecht zal hij nooit worden, maar weinig verassend is hij inmiddels wel.

Op 3: Guns 'n Roses - Chinese Democracy

Absoluut niet het wachten waard.
Paar positieve uitschieters, maar met de tijd die Axl had, had ie met meer kunnen en moeten komen.
En ik mis Slash.

Op 2: Lenny Kravitz - It's Time For A Love Revolution

Zelfs lange titels kunnen het niet verhullen......Lenny's lost it.
Steeds hoop je weer de Kravitz te horen van zijn 2 geniale eerste platen.
Maar helaas.
Zijn laatste 3 werkjes, waaronder deze, heb ik niet eens meer gekocht maar gedownload.
En van die 3 is alleen Baptism het waard om nog eens uit de aanbiedingbak bij de Media markt te vissen.

Op 1: Metallica - Death Magnetic

Opgeklopte lucht, een hype en zwaar overschat. Dat is Metallica. En met name dit album.
Gek dat de beste periode van de band (Black Album/Load/Reload) nu door velen afgedaan word als de slechtste.
Op die albums was de band vernieuwend en creatief.
St. Anger was gruwelijk, dit is beter, maar verre van geniaal.

De 5 beste tellen we uiteraard andersom af.

Op 5: Nazareth - The Newz
En ja, nogmaals, die had best plaatsje kunnen ruilen met AC/DC hier boven.
Maar de underdog positie van Naz' heeft er toch voor gezorgd dat ze hier staan.
Ik vond hun vorige album, Boogaloo, beter.
Hier op The Newz wisselt het wel eens van middelmatig naar subliem.
Maar subliem is dan wel gelijk ZO subliem dat het water je uit de mond (of moet ik zeggen oren ??) loopt.

Op 4: Kayak - Coming Up For Air
Net als Nazareth, vecht Kayak tegen de commerciële bierkaai als het er om gaat om nieuw werk gereleased te krijgen.
Met dit album lijven ze zangeres Cindy Oudshoorn in als volwaardig lid, en leveren daarmee een van hun beste albums af van de laatste 2 decennia.
Jammer dat maar weinig mensen dat feit zullen mee krijgen.

Op 3: Journey - Revelation
Journey had een zanger met een uiterst herkenbare en aparte stem, Steve Perry.
Toen hij de band verliet midden in de jaren 90, begon er een periode van bijna 15 jaar kwakkelen voor de band met zangers die het oude Journey gevoel en geluid maar niet terug konden krijgen.
De uit Manilla afkomstige Arnel Pinada, die Journey nummers zong in een cover bandje om geld bij te verdienen, werd van YouTube geplukt en ingelijfd bij de million selling rock band.
En zie daar, Journey herrees, als een phoenix, en kwam met een plaat die makkelijk in de top 3 van hun beste werk ooit past.
Pracht verhaal, prachtplaat !!

Op 2: Whitesnake - Good To Be Bad
David Coverdale, my main man, flikt het alweer.
God wat is die man afgeslacht dit jaar, en ik geef toe, live heeft DC aardig wat ingeleverd.
Qua stem dan, show technisch is het nog steeds een mega charmeur.
Maar Good To Be Bad is een heerlijke rockplaat geworden, een echte Whitesnake plaat voor dit nieuwe milennium.
Wat de rest ook zegt, IK vind het super !!
Het nummer dat ik als sample geplaatst heb zou ik heel HEEL erg graag met mijn eigen band willen spelen......de lange versie........heerlijk !!

Op 1: Uriah Heep - Wake The Sleeper

Alle hulde aan Mick Box, die tegen de gangbare stroming in bleef knokken voor een fatsoenlijke platendeal voor zijn band Uriah Heep.
Het resultaat ??
Na 10 jaar een prima deal bij Sanctuary/Universal, een mega promotiecampagne, en een album dat zich met gemak nesteld tussen de 5 beste Heepplaten OOIT.
Een echte klassieker dit album.
Met nieuwe drummer Russel Gilbrook is er een nieuw vuur de band in geslopen waar menig startend bandje nog een punt aan kan zuigen.
Na jaren bestempeld te zijn als de 'poor man's Deep Purple', kan Heep nu terugblikken op een album zoals Deep Purple ze al in tijden niet meer gemaakt heeft !
De enige minpuntjes ??
De toonsoort van alle nummers is wat verlaagd, waarschijnlijk omdat bij zanger Bernie Shaw ook de rek wat uit de stembanden gaat (wat beslist geen schande is hoor, waarschijnlijk zelfs knap opgelost) en ik mis een very 'umble ballad op het album.
Verder is dit DE topper van het jaar !!

Binnenkort nog zo'n lijstjes ding.

Greetz,
Harrie