Echt waar, ik vind dat het beroep recensent afgeschafd moet worden. Het is werkelijk tenenkrommend, en ik snap het nut er ook niet goed van.Kijk, als we met z'n allen afspreken dat recensenten alleen nog schrijven over dat wat ze GOED vinden. Daar kan ik wat mee.
Wie het beste en meest gepassioneerd over een plaat, toneelstuk of film schrijft, weet ook de meeste mensen over te halen om toch te komen kijken of luisteren.
Schrijft er niemand over je plaat of theaterstuk ?? Dan heb je geen goed product gemaakt en zul je je heil moeten zoeken bij die enkele gelukszoeker die zich graag in het diepe stort.
Waarom ik dit schrijf ?? Wel, ik had het al voorspeld enkele posts geleden. Het Veronica magazine, een blad voorliefhebbers van The Suga Babes, J-Lo en de Artic Monkeys (Who The F*ck are the Artic Monkeys) heeft zich gewaagd aan een recensie van The Who's Endless Wire.
En U raad het al, de recensent, die waarschijnlijk alleen de 2 Who nummers kent die in Veronica''s Top 1000 Aller Tijden staan, geeft dat album 1 luizige ster en een afkraakrecensie waar de honden geen brood van lusten.
En ik denk dan: Wat voor een nut heeft het ?? Ik heb menig GERENOMEERD blad er op nageslagen, en niemand is echt lyrisch, maar iedereen vind het wel een goede plaat.
Wat moet zo'n oetlummel dan met een plaat die hem toch nooit wat gedaan zou hebben in een blad vol lezers die niet eens weten wie de Who is (nou ja, behalve ikzelf dan).
Het slaat nergens op, het dient geen doel. Het is een kwestie van smaak, en vertel dan iets positiefs over iets waar je WEL gepassioneerd over bent.
Kijk, de zogenaamd geleerde muziekpers heeft unaniem besloten dat Radioheads OK Computer uit 1997 een wereld plaat is. (Zie foto boven)
Geniaal, het beste sinds Revolver van The Beatles. Dus heb ik het maar eens gedownload. En op rustige 3 luisternummertjes na, vind ik het 1 bak geluids ellende.
Maar daar vul ik toch ook geen heel weblog mee ??
Greetz,
Harrie
Mijn vrouw twijfelt nog tussen:
Kortom, wij in huize Hendriksen vinden dat het roer (links) om moet en dat het anders moet en kan.
Na een *^%#%^@&*#&^@ mijnerzijds in de auto, omdat ik bij Joost niet wist of ik te hard gereden had, moest ik mijn rijbewijs tonen, BLAZEN, en werd gecheckt of de auto op mijn naam stond. Of het een routine controle was, of ik door een overdosis Rock'n'Roll en een goene nooddeur in mijn rode auto er uit zag als een vervaarlijk crimineel, ik weet het niet. Maar dat de blaastest ok was, was meer geluk dan wijsheid. Gelukkig geen boetes gekregen, ik mocht doorrijden.
