The Spirit Of Janis....

Ik ben een liefhebber van Janis Joplin.
Niet om haar destructieve life-style, maar vanwege de inmense soul die een Janis op de top van haar kunnen ten toon kon spreiden.

Het lijkt er op dat ze al de liefde die ze in de mensen om haar heen niet kon vinden in haar muziek stopte.
In Joplin vond ik flarden terug van Mahalia Jackson, Etta James, Memphis Minnie, Big Mama Thornton....

Hoe dan ook, als er iets of iemand ook maar in de verste verte word geassocieerd met Joplin dan spits ik mijn oren.

Dus vond ik flarden Joplin terug in Ann Wilson, Melissa Etheridge, Beth Hart en onlangs nog in Dede Priest.

Maar nooit, nooit eerder zag ik de spirit van Janis meer terug in een vrouw als in Dana Fuchs.

Mijn vaste platenboer Joep had haar al een keer terloops aan me genoemd, maar in mijn hoofd werd de associatie met de Nederlandse Dana Winner gemaakt en dat is geen pré.

Tot ik van de week de Soundtrack van de film Across The Universe zat te beluisteren (nummers van de Beatles door o.a. Bono, Joe Cocker etc.).
Daar knalde met een oerkracht van 11 op de schaal van Harrie het nummer Helter Skelter door de speakers.

En verantwoordelijk voor dat audiophiel orgasme was Miss Dana Fuchs.
Met weinig zoeken vond ik haar veelbelovende website.

En ontdekte ik dat ik met mijn keuze voor Arrow in plaats van Bospop misschien wel geen keuze had moeten zijn.
Misschien had ik wel gewoon naar alletwee moeten gaan.


Volgens de recensies heeft Fuchs de harten van het Bospop publiek gestolen met haar meer dan mooie verschijning en een nog meer overdonderende show.

Fuchs is 100% soul, rauwe onversneden Blues en uitermate geile rock verpakt in een schitterend doosje.
Kortom, precies wat de muziekdokter deze Dirty Harrie voorschrijft...;o)

Haar Live In NYC CD/DVD heeft zich permanent boven aan mijn wanted lijst genesteld.

Voor wie mij niet gelooft en zichzelf weer wil overtuigen, kijk hier naar de spetterende uitvoering van Helter Skelter.

Wie daar geen mega kick van krijgt heeft zijn ballen op sterk ijswater staan.
Of een vrouwelijke variant daarop.

Enjoy it people !!!!!!!!

Greetz,
Harrie

Lezen.....

Een van de tekenen waaruit ik opmaak dat het beter met me gaat, is dat ik weer tijd vrij maak om te lezen.
Om me door die inmens gegroeide stapel ongelezen boeken heen te werken.

Als ik echt goed in mijn vel zit lees ik soms wel 3 boeken tegelijk.

Het eerste wat ik deed, toen ik de moed weer opvatte om een 'dikke pil' ter hand te nemen ,was het slot van de verhalen over de beroemdste tovenaarsleerling ter wereld lezen.
En inmiddels ben ik weer redelijk los.

Tussen mijn gebruikelijke muziek literatuur en het boek De Kracht Van Het Nu, wat ik voor mijn verjaardag kreeg, lees ik ook weer fantasie boeken.

Waar ik een echte fan van geworden ben is de Duitse fantasy schrijver Markus Heitz.
Zijn boek de Dwergen had ik al een tijd gelezen en recent heb ik het 2e deel, De Strijd Van De Dwergen gelezen.
En het 3e deel van de trilogie ligt klaar in de kast De Wraak Van De Dwergen.

De avonturen van de dwerg Tungdil, geheel in Lord Of The Rings stijl zijn erg spannend en verslavend.

Ook het eerste deel van Heitz z'n tweeluik over een weerwolvenjager, Ritus, staat op me te wachten in de kast.

Overigens komen veel boeken tegenwoordig uit in cyclussen van 3.
En veel daarvan wil ik nog lezen.
De Noorderlicht trilogie van Philip Pullman (met als eerste deel het recent verfilmde Het Gouden Kompas), De Taragon Trilogie van Eva Raaff, De Kinderen Van De Lamp van Phillip Kerr.

En dan is daar Eragon, de favoriet van mijn dochter Kim.


Na het zien van de film over Eragon en zijn draak Saphira is Kim, ondanks dat de film te weinig verdiende om vervolgen te krijgen, trouw de avonturen van Eragorn gaan lezen.

De (erg) jonge schrijver Paolini schrijft echter niet zo snel, dus groot was de vreugde toen we pas lazen dat het 3e deel, Brisingr (wat "vuur" betekent zegt Kim) eindelijk verschijnt.
Domper op de vreugde was dat Dhr. Paolini erbij vermelde dat het verhaal ZO groot werd dat hij besloten heeft van zijn trilogie een 'cyclus' te maken. 4 of misschien wel 5 boeken dus.

Ik zag trouwens dat er nog iemand een draken cyclus geschreven heeft, Naomi Novik.

Haar eerste 3 boeken over Temeraire zijn sinds kort ook als low budget paperback te krijgen.

Tot slot wil ik iedereen die van Fantasy houd, of zelfs gewoon van ouderwetse sprookjes, wijzen op het fantastische duo Paul Stewart en Chris Riddel.

De een schrijft fantastisch fantastisch, en de ander tekent daar de prachtigste illustraties bij.

Ze zijn samen verantwoordelijk voor heel wat boekenseries voor diverse leeftijden, maar ik zelf ben helemaal fan van de Klif Kronieken.

In (voorlopig) 2 trilogieën, De Twijg trilogie en de daaropvolgende Roek Blafwater trilogie beschrijven de 2 heren een wereld vol luchtpiraten, woudtrollen, krijsvogels, gabberberen, fikhout, rotzuigers, schutvogels, sepiaridders, steenpiloten, klonterkobolds, vliegende rotsen, eikelven......

En dat alles op die ene uithoek De Klif met zijn Diepe Woud, het Schemerwoud, het Slik, Onderstad en de Zwevende stad Sanctaphrax.

Wat die laatste stad betreft, daar ben ik nu de laatste bladzijden over aan het lezen.

Het 3e deel van de Twijgtrilogie verscheen kortgeleden als paperback en ik ben 'm gelijk gaan verslinden.

Ach en dan liggen er nog steeds Lord Of The Rings gerelateerde boeken als De Hobbit en Kinderen van Hurin op me te wachten.....

Er is nog veel te lezen,......maar het beste nieuws is dat ik weer lees.

Greetz,

Harrie

Milan...

Soms, heel soms, krijg je in mijn vak terug wat je geeft.

Ik geef veel, dat zit in mijn werkstijl, en aan iedereen hetzelfde.
Pupillen en collega's alike.
Sommigen pikken niks op, sommigen alleen wat ze nodig hebben en sommigen vereren je met een hele hoop wisselgeld.

Een van die mensen die me veel terug geeft is Emiel.
Op mijn laatste werkplek binnen gekomen als pupil, aan mij toegewezen waardoor ik zijn mentor werd.
Samen de klik gemaakt, zodat er wederzijds vertrouwen was, en daarna samen veel goed werk verricht.


Nadat Emiel bij de groep vertrok hebben we contact gehouden.
Hij is inmiddels onderdeel van ons gezin geworden.
Natas' en ik zijn bij Emiels diploma uitreiking geweest, Emiel is op mijn verjaardag geweest....dat soort dingen.

Het zat Emiel niet altijd mee, maar wat hem tot eer strekt is dat Emiel alle tegenslag blijft aanpakken en met goede moed verder gaat.
Een van de 'verrassingen' die het leven voor Emiel in petto had was het vaderschap.
Emiel is sinds kort de trotse vader van Milan.

Milan en zijn moeder wonen tijdelijk in Gouda, waar we vandaag op kraamvisite zijn geweest.

De kleine Milan is een dot van een knul, die door de hele familie flink geknuffeld is.
Ik denk dat de kleine Milan en zijn vader en moeder nog heel wat hobbels over moeten voordat ze een echt, hecht gezinnetje kunnen gaan vormen.
En hoe de toekomst verloopt weet niemand.

Wat ik wel weet is dat de kleine Milan een dijk van een vader heeft.
En dat is het halve werk.

Greetz,

Harrie

Holy Priest !!!!

God zij dank vallen er in de muziek wereld nog steeds waanzinnig mooie pareltjes te ontdekken.

In deze tijd waarin de Dusty Springfield sound-alikes over elkaar heen struikelen, zoals een Duffy, een Adele of de zwaar overschatte Amy Winehouse (die creatief permanent verwisselt heeft met destructief), is het niet makkelijk om de parels in de zijlijn hun plek in de schijnwerpers te geven.
Maar ik wil er voor 1 een lans breken, the amazing wonderful Miss Dede Priest !!!

Ik kwam een nummer van Dede tegen op een sampler CD die bij het blad Revolver zat.
De titel van het nummer ("I Met The Moon In Holland") viel me al op voor ik de CD geluisterd had.
Maar toen ik het nummer hoorde tussen een hele rij onbekend spul, bleef ik het ook op repeat gooien.
Vanaf de allereerste keer greep deze waanzinnige strot me bij de mijne en was ik verkocht.

Op zoek via internet kwam ik op haar site waar ik een sample hoorde van Dede's versie van de traditional gospel Wade In The Water. (druk maar op de titel om te luisteren)

Ik was met een klap verkocht, verknocht en baptised !!!
Dit was een unieke persoonlijkheid en een WERELDSTEM !!
Een kruising tussen Mahalia Jackson, Aretha Franklin en Janis Joplin.

Ze kan ontroeren met blues en soul, zoals in Blues Wine, maar ook verleiden zoals in het opwindende Cotton Candy.

En vergeet niet ouderwets Blues-Rocken zoals in Save Me From The Devil/Jive Man .

Dede bleek een flinke mooie Texaanse dame te zijn met haar roots stevig in de traditionele Gospel en Blues.
En klaarblijkelijk vertoefd ze de laatste jaren in Holland waar ze een Hollandse begeleidingsband om zichzelf heen verzameld heeft.

Ze nam in 2007 al een demo/debuut CD op die in 2008 bij toeval ontdekt werd door het label CoolBuzz, die het God zij dank op de markt brachten.
Zo kunnen we allemaal genieten van het waanzinnig goede album Candy Moon.

Blog vrienden, deze moet je niet downloaden, deze moet je gewoon gaan halen bij de platenboer.
Dat verdient Dede.

Of beloof me op zijn minst dat, wanneer je een keer in de buurt van een optreden van haar bent, dat je je live laat overtuigen.
Ik weet zeker dat ik dat ga doen.

Enjoy & Greetz,
Harrie