Vanaf vandaag krijg ik een ervaring mee die grotendeels alleen voor vrouwen voorbestemd is.
Het lijkt erop dat Onze Lieve Heer nog niet klaar was met kruizen op mijn levenspad te zetten om te dragen.
Ten eerste moge het inmiddels duidelijk zijn dat het op mijn werk niet botert.
Ik ben verwijderd van mijn werkplek ten gunste van iemand die mij niet zo'n prettig persoon vond om mee te werken.
En voor iemand die zich met hart en ziel voor de kids gaat waarmee hij werkt is dat een harde dobber.
Helemaal als het naar die jongens gebracht word alsof je ze in de steek laat.
Maar als je denkt dat je het knap lastig hebt is er altijd wel iets of iemand die je erop wijst dat het nog beroerder kan.
Ik had al geruime tijd een pijnlijke linkerborst.
Een paar keer tegenaan gestoten en de tranen in mijn ogen gekregen.
En omdat het niet vanzelf overging gisteren maar naar de dokter geweest.
En die was nogal confuus omdat ze dit niet vaak, zoniet nooit eerder, bij een man had gezien.
Er zit iets in mijn borst wat daar niet hoort te zitten.
En dat zal waarschijnlijk, hoop ik, een ontsteking of abces of iets dergelijks zijn, maar ik ga de molen in van vrouwen bij wie een knobbeltje in de borst word ontdekt.
Vrijdag 7 maart ga ik naar de mammo poli voor onderzoek.
Ik zal wat bekijks hebben denk ik.
Maar op deze manier geconfonteerd worden met wat duizenden vrouwen moeten meemaken maakt je knap nederig.
Want hoe positief je ook wilt blijven, die ene gedachte: "Het zal toch niet...." blijft door je hoofd spoken.
Ja wij mannen hebben ook zo onze problemen, maar niet op dezelfde schaal als borstkanker toeslaat.
Misschien word het tijd dat wij, mannen ook eens wat vaker stilstaan bij borstkanker.
En je weet niet waar je met die informatievergaring en support moet beginnen ??Begin maar hier: http://www.pinkribbon.nl/
Doe ik ook.
Greetz,
Harrie
4 opmerkingen:
Harrie, ik val maar gelijk met de deur in huis. Ik heb precies hetzelfde .... een abses in mijn borst zo groot als een knikker. Binnenkort ga ik ermee naar mijn huisarts. Ik heb het een keer eerder gehad en toen bleek het een flinke ontsteking te zijn. Denk er dus niet gelijk het ergste van .... en zelfs als het een kankerachtig iets mocht zijn .... kanker is de laatste paar jaar veel beter behandelbaar geworden. Uiteraard snap ik dat de optelsom van tegenslagen inmiddels erg lang, ja te lang is. Probeer toch moedig te zijn en weet dat je je gesteund kunt voelen door een aantal vrienden door dik en dun. Ik ben er daar een van.
Ik zal aan je denken en ook voor je bidden. Ik wens je Gods zegen toe!
Blessing!
René
Kerel, wat een gebeuren weer. Het lijkt wel of het je de laatste tijd gewoon niet mee mag zitten.
Ik sluit me bij de woorden van René aan: laten we er niet gelijk het ergste van denken. Maar de lijdensweg van deze onzekerheid is misschien nog wel het ergste om doorheen te komen. En als er iets is om je daarin te helpen..laat het maar weten.
Sterkte!
willy
sterkte!
Willy
Een reactie posten