Rozegeur en maneschijn...

Ik maak me vaak druk over het feit dat er zoveel goede bands en artiesten gewoon niet aan de bak komen.

Ze sappelen in de marge terwijl hun talent het zoveel verder verdient te schoppen.

Een mooi voorbeeld daarvan las ik vanmorgen.

Ik ben een groot fan van de zanger Damian Wilson, die in veel Prog Rock bands heeft gezongen, 3 prachtige, folkachtige solo CD's gemaakt heeft (waarvan er maar 2 zijn uitgebracht), en die veel als gast op de albums van anderen gezongen heeft.

Een van de bands waarbij hij gezongen heeft is Threshold.

Een Prog Metal/Rock band die het beste te vergelijken is met bands als Dream Theater, Iron Maiden misschien.

Al hun albums worden door de muziekpers lovend binnen gehaald, en in iedere platenzaak zijn hun CD's wel te vinden.
Zelfs de zaken die amper nog muziek verkopen zoals Free Record Shop of Music Store.

Mooie internet site en platencontract.

Mooie clip bij hun nieuwe album.......

Een zeer degelijk bandje wat de kost wel verdient dus........zou je denken.

DPRP nieuws weet echter te melden dat op zaterdag 14 juli jongstleden, de zanger van Threshold, Mac, zich niet meld voor de bandrepetities voor de komende tour, maar in plaats daarvan zijn bandmaatjes laat weten dat hij er mee kapt.

Hieronder zijn nogal ontnuchterende verklaring:

"Sorry it took so long to give this stament.

But, I'm also sorry it took me so long to realise I had to get on with the rest of my life and eventually make a decent living.

I know the timing was bad and I'm very grateful to Damian for standing in for me. Unfortunately it's absolutely impossible to live on fresh air alone.

Next time you listen to a Threshold album picture my girlfriend having to work overtime to make it possible for me to go on tour, not to mention all the jobs I chose to give up to continue with Threshold.

Once again, the timing was bad.... I was up all Friday night (13.07.2007) considering this and decided it was time to support my family 100%.

For all the Fans out there take what you have and enjoy it (I know I was devasted when Led Zeppelin came to an end).

Thanks for all your support, all the best for Threshold and Threshold Fans for the future, Cheers Mac"

Het voordeel bij dit nadeel is dat Damian weer terug is gekeerd op zijn oude nest, en weer op podiums te bewonderen is.

Maar triest is het wel dat goede bands met begenadigde musici moeten stoppen omdat ze het gewoon niet meer kunnen trekken financieel.

De muziekbusiness gaat kapot aan de Idols mentaliteit van snel scoren en cashen, en in de handen van de imagebuilders en producers met wurgcontracten.

Steun kleine bands door hun CD's te kopen en niet te downloaden, ga naar hun concerten in kleine zalen.

Support your local scene !!

Anders gaat er veel goede muziek naar de knoppen zonder ooit gehoord te zijn.

greetz,

Harrie

Jan Rijbroek....

Niet iedereen in de musicbiz kiest een flitsende artiesten naam.....zo bewijst Jan Rijbroek.

Ik heb Jan ergens aan het begin van dit millenium, 2oo1 of 2002, gezien als voor programma van Nazareth.

Wat een gozer !! Klein van stuk en een strot alsof hij een uur of 3 aan de helium heeft gelegen.

Zijn stem doet me wat denken aan die van Steve Perry van Journey, maar dan wat rauwer.

Super energiek op het podium, en spelend als een beest.
Zelden wist een voorprogramma wat ik niet kende, mij ZO te overtuigen.

Genoeg om zijn 2 CD's bij de merchandising stand op te pikken en door hem te laten signeren.

Zijn eerste, My Way Or The Highway en No. 2 The Real McCoy.

Jan verkocht zichzelf als de hardst tourende en werkende band van Nederland, en dat klopt denk ik wel.

De late great Alfred Lagarde zei ooit van Jan Rijbroek en zijn band:

"Het zijn de laatste Rock & Roll zigeuners die Nederland rijk is, ze verdienen de naam the hardest working band in showbusiness."
Als je de indrukwekkende erelijst ziet van bands waar hij mee getourd heeft, dan moet iedere Classic Rock/Blues liefhebber wel eens Jan in een voorprogramma gezien hebben.

Nazareth, Whitesnake, Lynyrd Skynyrd, ZZ Top, Santana, Slash....Jan heeft wel wat mensen ontmoet in zijn leven, en zijn nuchtere Amsterdamse no-nonsense mening daarover is erg verhelderend.

Lees DIT interview maar eens.

Toen hij laat die nacht de boel signeerde (en als ik me niet vergis ook nog een rol had in het voor elkaar boxen van een bezoek bij de heren van Nazareth backstage) bleek Jan vooral een eerlijke hardwerkende artiest met hart voor zijn fans.

Een ongelooflijk toffe peer om zo mee te kletsen en iemand die ruim de tijd nam mensen te bedanken die zijn CD's gekocht hadden.

Van de week besloot ik zijn CD's na lange tijd weer eens voor de dag te halen en ik vind ze nog steeds super.

In een song van Jan zitten genoeg riffs en ideeen voor een heel album.

Da's misschien het enige minpuntje, dat het af en toe wat veel is in een nummer.

Maar het Rockt als een gek, heeft Blues, en vooral niet onbelangrijk.....humor.

Luister naar:

Break Away van het album The Real McCoy en de live jam It Can Do (This Band Is Cooking!!) van My Way Or The Highway

Maar Jan kan ook gevoelig zijn:

Luister naar The Loner van The Real McCoy en de Bob Seeger cover Turn The Page, opgenomen voor een overleden vriend en van My Way Or The Highway.

Toen ik op internet ging zoeken naar wat Jan nu deed, kwam ik erachtter dat Jan toch wel oud geworden was.

Hij heeft wat gas terug genomen, en dat zal niemand hem kwalijk nemen.

Ook Jan wil nu wat tijd voor friends & family vrij maken.

Helemaal gestopt is hij (gelukkig) niet en hij heeft nog een 3e CD uitgebracht.

Als Jan binnenkort in de buurt speelt zoek ik hem nog een keer op.

Al was het maar om die 3e CD te kopen te laten tekenen.

Ik wil 'm dan toch wel compleet hebben.

Wie niet zo'n concertganger is kan de CD overigens bij BOL.Com bestellen.

Maar als je hem nog nooit live gezien hebt, grijp die kans dan als hij nog eens voorbij komt.

Het is gegarandeerd een belevenis om nooit te vergeten, en Jan verdient het om voor volle zalen te staan.

Greetz,
Harrie

Top meiden

Gisteren ben ik naar de eind musical van mijn oudste spruitje, Kim, geweest.

Mijn kleine meid is officieel brugpieper na de vakantie !!

(Pffff maar eerst maar eens even vakantie vieren hoor)

Op de foto hierboven Kim en haar (en onze) vriendin Sanne.

Allebei zijn het top meiden en ze hebben het top gedaan in de musical !!
Net als de hele klas trouwens. Het was super !!

Hieronder wat You Tube filmpjes gemaakt met mijn telefoon omdat de camera het begaf.

Druk op de foto's om de filmpjes te bekijken.

Brandweer 1

Brandweer 2

Brandweer 3

Brandweer 4

Brandweer 5

Een andere heldin van me loopt momenteel de Nijmeegse vierdaagse.

Jen, als je niet zo mysterieus van Hyves verdwenen was, had ik een fotootje van je toegevoegd, nu moet het maar even zo:

SUCCES MEID !! Je bent op de helft !!

Greetz,

Harrie

Muzikale aankoop 2

Heb maar weer wat aankopen gedaan voor het nieuwe muzikale seizoen.

Eindelijk een eigen muziekstandaard, mijn eerste mondharmonica (in A-om te oefenen) en in het kader van percussioneer wat mee tijdens de solo's, een ei ;).
Van die monharmonica's komen er hopelijk in de loop van de tijd nog wat meer.

Hieronder nog foto's van mijn gastoptreden afgelopen zondag bij het duo Slaats en Clemens.

Het was erg leuk om spontaan achter de mic te springen en weer iets met mijn muzikale Bro' Rene te doen.

Slaats en Clemens zijn de komende zomer en herfst veel te zien, en ga dat ook doen !!
Ze zijn goed !!
Check hun site voor de details.

Greetz,
Harrie

Harrie's Final Blues....

Voor ik verder ga met andere muzikale zaken, had ik nog een paar nummers staan voor mijn reisje door de Blues.

Ik heb van de week met Rene weer een keer de Blues versie van Bad Moon Rising (Bad Moon Blues) mogen spelen, iets wat voor mij een eer en een ongekend plezier is, en het word meer en meer mijn signature song.
Wat is dat een heerlijke Blues om te zingen en te spelen.

Heb nog heel wat op het vuur staan, maar goed, eerst de laatste nummers die ik gereserveerd had voor een kijkje in mijn Blues keuken:


Beth Hart - Am I The One
Wat een wijf en wat een strot. Ze lijkt wat op die andere Bluesgodin, Janis Joplin.

Geheel verslaafd geweest aan pillen en drank, maar de Heer gevonden en nuchter geworden.
Maar beslist niet als een braaf engeltje, want ze gebruikt net zo vaak het woord "Motherfucker" als de keren dat ze tijdens een concert zegt dat God's liefde haar gered heeft.
Ik denk dat ze God's eigen rebel is ;)
Werelds maar met de neus in de richting van de Hemel.

En hoeveel daarvan je dan ook zweverig moge vinden, wat overblijft is de muziek, en die is meer dan subliem.
Haar live DVD Live At Paradiso, opgenomen in ons eigen Holland, is een must voor iedere rechtgeaarde Rock/Blues liefhebber.
Nooit eerder op een DVD of in een concert zoveel rauwe energie terug gevonden.


Dave Meniketti - Angel On My Shoulder
Begenadigd zanger/gitarist van de Amerikaanse HardRock band Y&T (of Yesterday & Today).
Een van de eerste Amerikaanse Hard Rock bands die het aandurfde om Blues in de muziek te verweven en daar vooral in Europa (waar anders) ongekend populair mee werden.

Y&T ging onder druk van de jaren 90 met zijn Grunge en House tijdelijk uit elkaar en Meniketti maakte het album wat in zijn ziel lag.....On The Blue Side.
Zijn Blues.
Op dat album staat ook een snijdend goede cover van James Brown's It's A Man's World.
Ik heb gekozen voor Angel On My Shoulder, met de magistrale zin: "It's Easy Getting Blue When Your Always In The Red".
Een gevoel wat we allemaal wel kunnen onderschrijven denk ik ;).


Ian Gillan - When A Blind Man Cries

When A Blind Man Cries is een nummer wat werd opgenomen voor Deep Purple's legendarische album Machine Head (waarop ook Smoke On The Water voor het eerst te horen was.)

Om onbegrijpelijke redenen weigerde gitarist Blackmore het toe te laten op het album.
Iets wat later alsnog hersteld werd bij heruitgaves van het album.
En na het vertrek van Blackmore ging de band Deep Purple het prachtige nummer ook live ten gehore brengen.

Ik heb voor deze Ian Gillan solo versie gekozen, omdat hij hierop nog een Blues gigant laat meespelen......de blinde gitarist Jeff Healey.


Lynyrd Skynyrd - Devil In The Bottle
Blues en Country hebben elkaar nooit gebeten. Een man als Johnny Cash heeft dat wel bewezen.
Met Lynyrd Skynyrd werd ik voor het eerst echt geconfronteerd toen ik met een paar buitenlandse kennissen de eerste editie van Arrow Classic Rock bezocht.
Een van die mannen was idolaat van de band en heel de 'Southern lifestyle' die erbij hoort.

Mijn goede vriend Rene heeft nog steeds een Amerikaans Zuiderlijke vlag thuis, overgehouden aan dat avontuur.
Zo gek ben ik nooit geworden van de band, maar dit nummer van hun acoustische CD Endangered Species is een hele goede.
Een ieder die wel eens moeite gehad heeft met de drank moet iets kunnen herkennen in dit nummer.


Whitesnake - Trouble
Voordat Whitesnake een typische 80's Hair Band werd (Hair Band = alle mannen een permanentje en spandex broekjes aan. De MTV years), was het een volboed Blues-Rock band.
Een stijl van spelen die zanger David Coverdale beter paste, en nader aan het hart lag, dan het commercieel succesvolle Hard Rock idioom.

De commercie won, en of dat OK was moet een ieder voor zichzelf maar beoordelen.
Maar leg Trouble maar naast de grote Whitesnakehit Here I Go Again.....wat mij betreft Trouble wint...!!



ZZ Top - Blue Jean Blues

That mean ol' little band from Texas.
De uitvinders van de Texas Blues, een welbekend begrip onder Blues liefhebbers. ze konden en mochten niet ontbreken.
Erkent door Blues grootheden als Gary Moore, Chris Rea en BB King.

Ook voor ZZ Top geld dat ze beter waren van voor dat U ze leerde kennen op MTV.
MTV heeft veel goede Blues de nek omgedraaid.

Enjoy the music, play it loud !!
greetz,
Harrie

Live Earth Alert

07-07-07 ...---... LIVE EARTH ALERT !!!

Kijk !!
Luister!!

Doe iets !!

www.liveearth.org/
www.liveearth.msn.com
www.liveearth.nl.msn.com/

Greetz,
Harrie