Afgelopen dinsdag met Rene naar The Who geweest. Ik heb het al eerder gezegd, de 'oudjes' zijn nog lang niet afgeschreven.
En de berichten dat ze met zijn 2-en The Who niet meer zijn kunnen ook op de schroothoop.
WAT een show, WAT een vakmanschap, WAT een entertainment, WAT een muziek !!!
Rock 'n' Roll tot in iedere vezel !!
Na dat ik Rene opgehaald had en we een tenenkrommende slakkentocht van file tot file begonnen (lang geleden dak door de weeks in de spits had gezeten, wat is dit land verziekt zeg) waren we toch nog lekker op tijd in Rotterdam bij de Ahoy.
Wandelend naar de ingang liepen we langs de artiesteningang, waar een grote Amerikaanse 'Silver Bullet' Camper uit de 60's stond, naast de immense hoeveelheid bussen en vrachtwagens die de tour begeleidde.
Tot onze verbazing stapte Pete Townshend uit deze Mobile Home, om een paar fans een handtekening te geven en met ze op de foto te gaan.
We waren te verbouwereerd, met onze held zo plotseling op 10 meter afstand, om er brutaal bij te gaan staan en met de camera in de telefoon legendarische plaatjes te schieten.
Eenmaal binnen hebben we de gebruikelijke T-shirts gescoord, waarna Rene nog even op zijn zoon wachtte en ik naar binnen ging om een band te aanschouwen waar ik ook al sinds het ontstaan een groot fan van ben.
The Cult.
De zanger Ian Astbury, heeft lange tijd met de overgebleven leden van The Doors gespeeld, waar hij Jim Morisson verving, maar nu heeft hij gelukkig zijn eigen band weer opgepikt, en dat is waar hij thuis hoort.
De zanger Ian Astbury, heeft lange tijd met de overgebleven leden van The Doors gespeeld, waar hij Jim Morisson verving, maar nu heeft hij gelukkig zijn eigen band weer opgepikt, en dat is waar hij thuis hoort.
Een prima opwarmer voor The Who, omdat The Cult ook recht toe recht aan Rock speelt.
Alle grote hits kwamen voorbij: Love, Rain, Love Removal Machine, She Sells Sanctuary, Sweet Soul Sister, Heart & Soul.
Prachtige show, prachtig voorprogramma !!
Inmiddels zagen we ook de 'celebrities' binnen komen. Martin Waardenburg van cabaretduo Waardenburg en de Jong, Patrick Lodiers, presentator van de Lama's en Nierweggeefshows, Rob 'Jee wat heb jij een dikke kop gekregen' Stenders en Vinnie De Koeijer uiteraard ;)
En toen begon The Who.............ze kwamen het podium op, gingen klaar staan, en KNAL,....de eerste noten van Can't Explain.
De mic van Roger vloog alle kanten op, en Pete maaide over zijn gitaar als of hij een molen bij windkracht 12 was.
Zijn dit 60'ers ??
Dat kan niet, zoveel energie kan ik nog niet eens op een podium kwakken, en ik ben de helft jonger (niet liegen Harrie ;)
Het enige wat het publiek kan doen om deze orgie van ethousiasme te beantwoorden is meezingen, mee springen, mee dansen en meeschreeuwen tot het eind.
Alle grote hits komen voorbij: Can't Explain, The Seeker, Behind Blue Eyes, You Better You Bet, Who Are You, Pinball Wizard, The Real Me, Won't Get Fooled Again, Baba O'Riley See Me Feel Me, Sparks, Amazing Journey...
Maar ook de nieuwere nummers zoals het prachtige Fragments, het kritische Man In A Purple Dress en de afsluiter na een prachtige toegift, met alleen Roger en Pete on stage....Tea & Theatre.
Drummer Zak Starkey, IS gewoon Keith Moon........Wat een drummer zeg. En waar Moon, had hij nog geleefd, ons waarschijnlijk allemaal massaal teleur gesteld zou hebben omdat hij door alcohol en antidepressiva nog geen deksel zou kunnen raken is deze gozer super professioneel.Hij heeft uit de drumlessen die hij ooit kreeg van Moon zelf precies de goede dingen gehaald.
En Pino Palladino, is geen John Entwistle. Niemand is dat. Maar hij is wel een retegoede bassist die het aangedurft heeft daar te gaan staan.
En The Who heeft vandaag meer dan dubbel en dwars bewezen dat er een Who is NA de dood van Entwistle en dat het een Who is waar nog rekening mee gehouden moet worden.
Verder is toetsenist John 'Rabbit' Bundrick (ooit nog in Free) al zo lang van de partij, dat hij gewoon een Who lid is, en broer Simon Townshend verzorgt perfect 2e stem en 2e gitaar.
En ik ben niet de enige die er lovend over is:
Gisteren was een het beste concert waar ik OOIT bij geweest ben. punt.
En ik dank Rene voor de uitnodiging en de kaartjes !!
Tijdens het concert zijn opnames gemaakt, doet The Who van ieder optreden, en die DVD en CD ga ik zeker aanschaffen om nog HEEEEELLLL lang van te kunnen genieten.
Tot die tijd kan ik U niets anders ter bewijs van een glorieus concert aanbieden dan deze 2 clipjes, gemaakt met mijn mobiele telefoon.
Het geluid is waardeloos, maar het geeft een beetje een beeld van die avond.
Het geluid is waardeloos, maar het geeft een beetje een beeld van die avond.
Baba O'Riley net vanaf het moment dat Roger een fantastische mondharmonicasolo gaat geven, en mijn favoriete Who nummer alle tijden: Won't Get Fooled Again.
Listning To You I Get The Music
Gazing At You I Get The Heat
Following You I Climb The Mountain
I Get Excitement At Your Feet
Greetz
Harrie "Who-aah" Hendriksen
Harrie "Who-aah" Hendriksen
2 opmerkingen:
Prachtige review. Ik heb geschaterd van het lachen, maar ook tranen van diepe emotie. Dit concert heeft zo'n TOTAAL VERPLETTERENDE indruk op me gemaakt dat ik er nog van natril tot in al mijn vezels.
Harrie ik ben zo dankbaar dat ik dit soort totaalervaringen met jou en ook met Vincent mag delen. Dit maakt dat ik voel dat ik leef volgens de diepste bedoelingen van mijn bestaan.
Liefs,
je broeder Rene
Heerlijk stuk, ik heb genoten! Die Pino Palladino heeft ook ooit met Prince gespeeld, die zsl de funk vast nog wel in zich hebben zitten.
Een reactie posten