Meisje In De Stad...

Ik schrijf een stuk minder dan ik zou willen, maar de inspiratie wil niet zo vlotten op het moment.

Wekelijks razen er, zoals gebruikelijk, honderden losse ideeen en tekststukjes door mijn hoofd, maar het lukt me niet ze om te vormen tot een mooi geheel.
Te druk denk ik.

Af en toe lukt het nog wel.

Meisje In De Stad is een fictief verhaal.

De inspiratie/oorsprong ligt in het bekijken van beelden van een vriend van mij die op bezoek was bij zijn dochter in de grote stad.
(Die het daar overigens uitstekend doet om verwarring te voorkomen)

Ik ging nadenken over hoe het zou zijn om je kleine meid te hebben wonen in een grote stad waar duizenden gevaren en verlokkingen zijn.
Daar kwamen verhalen overheen van verloren meisjes in grote steden die ik regelmatig meekrijg in mijn werk.

En zo schreef ik min of meer in een 'flow', Meisje In De Stad.
Enjoy !!

Meisje In De Stad

Ze dwaalt eenzaam door de stad
Die haar opneemt in haar schoot
En terwijl de hemel huilt
Liggen al haar zonden bloot

In de massa anoniem
Waar het neon schreeuwt en hijgt
Kun je schuilen voor de pijn
Tot je absolutie krijgt

Haar zenuwen zijn open
En haar pijn rolt over straat
Ze is zo naakt en kwetsbaar
Als ze door de plassen waad

De straat adert naar het hart
Waar het leven trilt en klopt
En hier midden op het plein
Is waar alles even stopt

Hier spreid ze wijd haar armen
Legt haar hoofd zacht in haar nek
Een engel stil van steen
Op een goddeloze plek

Hier wacht ze op vergeving
Op verlichting van haar last
Tot de regen op het plein
Haar van al haar zonden wast

Ze zegt Vader vergeef me
Voor de spiegel die ik ben
Van de ziel van deze stad
Die ik in mezelf herken

En de wolken drijven af
De zon verwarmt elk terras
En de mensheid zag haar wel
Maar geen mens weet wie ze was

Ze hoorden haar statement wel
Als de graffiti op de muur
Een stille schreeuw fel van kleur
Mooi maar zinloos op den duur

Greetz,
Harrie