Gebroken Glas

Alweer vele jaren geleden schreef ik een eindscriptie voor mijn SPW opleiding.
Een scriptie over een Post Traumatische Stress Stoornis die ik een jaar eerder had opgelopen na een ernstig mesincident met een pupil.

Ik schreef over het geweld binnen mijn vak en wat dat doet/kan doen met de werknemers.
De scriptie werd lovend ontvangen, en tot op de dag van vandaag vind ook ik dat ik een heel open, kwetsbaar en persoonlijk kijkje heb gegeven in de wereld van een geweldsslachtoffer.

De kern van het verhaal zit hem in het feit dat je heel goed kan zien hoe het hoort te zijn.
Dat alles goed is, je leven goed is, de wereld mooi is.
Maar je kijkt er naar als door gebroken glas.
Er zit een beschadiging voor.

Het plaatje is nog altijd mooi, maar de blik er op is vertroebeld.

Recent schreef ik een tekst die een beetje moest verwoorden wat 2 geliefden ervaren als ze net een knallende ruzie hebben gehad.

Een tijdje vervreemd zijn geweest van elkaar.
Of misschien zelf een tijdje alleen maar zo druk, dat ze elkaar niet gezien hebben zoals het hoort.
Maar min of meer door gebroken glas.

Ik had het patroon voor de coupletten vrij snel, maar worstelde nog wat met het refrein gedeelte.
Tot het hele bovenstaande verhaal bij me terug kwam en zich ontwikkelde.

Ik herrinnerde me mijn (lange) zoektocht naar een plaatje voor de voorkant van mijn scriptie die in een beeld mijn gevoel kon verwoorden.
Ik heb het nog steeds, en met het terug halen van dat beeld, viel ook het refrein van Gebroken Glas op zijn plaats.

Beiden staan hier onder.

Enjoy !!

Gebroken Glas

De dag begint de zon komt op
Beelden flitsen door mijn kop
Van de vrouw waar ik van hou

Ik heb mijn koffie en de krant
Wankel naar het bed dat brand
En de vrouw waar ik van hou

Als door gebroken glas
Kijk ik naar dat wat was
Door gebarsten pijn
Kijk ik naar wat moet zijn
Het diepe donkerblauw
Van mijn gevoel voor jou
Is door gebroken glas
Nog altijd wat het was

Er zitten gaten in mijn ziel
Zichtbaar als ik voor haar kniel
Voor de vrouw waar ik van hou

En alle shit die me verzuipt
Voelbaar als ik naar haar kruip
Naar de vrouw waar ik van hou

Als door gebroken glas
Kijk ik naar dat wat was
Door gebarsten pijn
Kijk ik naar wat moet zijn
Het diepe donkerblauw
Van mijn gevoel voor jou
Is door gebroken glas
Nog altijd wat het was

Er is een vlam die aan me likt
In een hel die me verstikt
Om de vrouw waar ik van hou

Ik stal een stukje hemel mee
Van een engel over zee
Van een vrouw waar ik van hou

Als door gebroken glas
Kijk ik naar dat wat was
Door gebarsten pijn
Kijk ik naar wat moet zijn
Het diepe donkerblauw
Van mijn gevoel voor jou
Is door gebroken glas
Nog altijd wat het was

Greetz,

Harrie