Afgevallen

Vorige week donderdag, vlak voordat hij op vakantie ging, heb ik met Rob het muzikale seizoen afgesloten met het demo-en van onze nummers.
Voor ons CD project.

Ik ben in afwachting van de opnames, die momenteel een ruwe bewerking krijgen van de beheerder van de oefenruimte, die de opnames gemaakt heeft.

12 van de 15 songs hebben we in één avond te pakken gehad.
Sommige in 1 take andere in 6 of 7.
En bewust als demo's opgenomen dus ruw, om duidelijk verder uitgewerkt te worden.
Ha, de helft hadden we nog nooit eerder in wat voor een vorm dan ook gespeeld.

Maar goed, het leuke is dat sommige teksten die ik lang geleden voor dit project geschreven heb, bij nadere beschouwing toch de toets der tijd niet konden doorstaan.
Nieuwe, betere en leukere teksten dienden zich aan.

In afwachting van het echte werk wil ik wat afvallers de revu laten passeren.

Een daarvan is Look For Me.
Enjoy !!

Look For Me

The big picture isn’t clear
There is still so much I fear
Like songs without emotion
Like teardrops in the ocean
Or a windmill going round
In a sky without a sound

I know love is not for free
Oh and more and more I see
That I am hiding for the sin
That is right under my skin
That I finally pay the cost
For the marbles that I’ve lost

You gotta look for me
Please pick up on the signs
You gotta look for me
Just read between the lines
You gotta look for me
Through the windows of my eyes
You gotta look for me
In the truth behind the lies

My train has left the station
I’m searching for salvation
And the cross I have to bear
Is the only thing I wear
When you search me in the night
I’m a soul that’s burning bright

And I’m not the enemy
Just a soul that’s roaming free
Afraid to lose direction
In need of some protection
I am drifting on a sea
Please don’t drift away from me

You gotta look for me
Please pick up on the signs
You gotta look for me
Just read between the lines
You gotta look for me
Through the windows of my eyes
You gotta look for me
In the truth behind the lies

Greetz,
Harrie

Jamming In The Wild (met Slaats & Clemens)

Vandaag met Natascha wezen kijken bij het optreden van mijn goede vrienden Slaats en Clemens.

In een angstig zonnetje, af en toe wat verwaterd, maar vooral toch dapper schijnend, was het goed toeven op Everwijnsgoed in Renkum.

Een prachtige plek waar vele zomerse zondagen aan cultuur en kunst in haar vele vormen gewijd word.

En René zou René niet zijn als hij me niet voor de microfoon zou slepen.
Ten eerste om Moeras Van Mijn Bestaan te doen.
De onlangs door mij geschreven tekst.

Ik had het nummer nog NOOIT gedaan, maar René kan niet zoveel met 'kan ik niet' als excuus, dus na 1 mini try out het podium op.
Of in dit geval "De tent in"

In de tweede rit hebben we met zijn drietjes wat gedaan.
Een jam over het bluesnummer Before You Accuse Me.
En wat IS het waanzinnig lekker als 3 mensen onvoorbereid een podium kunnen betreden, en toch elkaar zo de ruimte kunnen geven, dat iedereen schijnt, maar vooral het gezamenlijke eindproduct staat als een huis.

En klinkt als een klok.
Helaas was de batterij van de camera leeg waardoor het nummer er net niet helemaal opstaat.

Daarna nog met René Born On The Bayou gedaan, en van die 3 nummers spelen een mega kick over gehouden.
Lekker met een hoofletter L.

Bedankt René en Willy voor het delen van het podium en bedankt voor de kick-ass muziek.
Het was super.

Voor meer Slaats & Clemens, check hun site HIER !!

Greetz,
Harrie

Gebroken Glas

Alweer vele jaren geleden schreef ik een eindscriptie voor mijn SPW opleiding.
Een scriptie over een Post Traumatische Stress Stoornis die ik een jaar eerder had opgelopen na een ernstig mesincident met een pupil.

Ik schreef over het geweld binnen mijn vak en wat dat doet/kan doen met de werknemers.
De scriptie werd lovend ontvangen, en tot op de dag van vandaag vind ook ik dat ik een heel open, kwetsbaar en persoonlijk kijkje heb gegeven in de wereld van een geweldsslachtoffer.

De kern van het verhaal zit hem in het feit dat je heel goed kan zien hoe het hoort te zijn.
Dat alles goed is, je leven goed is, de wereld mooi is.
Maar je kijkt er naar als door gebroken glas.
Er zit een beschadiging voor.

Het plaatje is nog altijd mooi, maar de blik er op is vertroebeld.

Recent schreef ik een tekst die een beetje moest verwoorden wat 2 geliefden ervaren als ze net een knallende ruzie hebben gehad.

Een tijdje vervreemd zijn geweest van elkaar.
Of misschien zelf een tijdje alleen maar zo druk, dat ze elkaar niet gezien hebben zoals het hoort.
Maar min of meer door gebroken glas.

Ik had het patroon voor de coupletten vrij snel, maar worstelde nog wat met het refrein gedeelte.
Tot het hele bovenstaande verhaal bij me terug kwam en zich ontwikkelde.

Ik herrinnerde me mijn (lange) zoektocht naar een plaatje voor de voorkant van mijn scriptie die in een beeld mijn gevoel kon verwoorden.
Ik heb het nog steeds, en met het terug halen van dat beeld, viel ook het refrein van Gebroken Glas op zijn plaats.

Beiden staan hier onder.

Enjoy !!

Gebroken Glas

De dag begint de zon komt op
Beelden flitsen door mijn kop
Van de vrouw waar ik van hou

Ik heb mijn koffie en de krant
Wankel naar het bed dat brand
En de vrouw waar ik van hou

Als door gebroken glas
Kijk ik naar dat wat was
Door gebarsten pijn
Kijk ik naar wat moet zijn
Het diepe donkerblauw
Van mijn gevoel voor jou
Is door gebroken glas
Nog altijd wat het was

Er zitten gaten in mijn ziel
Zichtbaar als ik voor haar kniel
Voor de vrouw waar ik van hou

En alle shit die me verzuipt
Voelbaar als ik naar haar kruip
Naar de vrouw waar ik van hou

Als door gebroken glas
Kijk ik naar dat wat was
Door gebarsten pijn
Kijk ik naar wat moet zijn
Het diepe donkerblauw
Van mijn gevoel voor jou
Is door gebroken glas
Nog altijd wat het was

Er is een vlam die aan me likt
In een hel die me verstikt
Om de vrouw waar ik van hou

Ik stal een stukje hemel mee
Van een engel over zee
Van een vrouw waar ik van hou

Als door gebroken glas
Kijk ik naar dat wat was
Door gebarsten pijn
Kijk ik naar wat moet zijn
Het diepe donkerblauw
Van mijn gevoel voor jou
Is door gebroken glas
Nog altijd wat het was

Greetz,

Harrie

Hollands Glorie

Vorig jaar (was het vorig jaar ??, dacht het wel, de tijd gaat snel) bestond de Nederpop 50 jaar.
Dat hebben we met zijn allen voor ons laten bepalen omdat in 1958 het singeltje Rock Little Baby Of Mine uitkwam van de Tielman Brothers.

En ter ere van kwamen er een hele trucklading mooie compilatie cd's uit.
Ik heb me er kort geleden maar eens aan bezondigd.

En ik moet toegeven er zitten heel veel leuke nummers bij, maar zoals altijd valt er ook zat op aan te merken.

In mijn opinie, als je Drukwerk toe voegt met Je Loog Tegen Mij, kun je ook niet om de Godfather van het Nederlands levenslied heen, André Hazes.

Wel 2 x Golden Earring, maar niet Vandenberg met Burning Heart is niet helemaal ok.
Geen Tower met See You Tonight ??

Geen Alquin, geen Wally Tax, geen Powerplay, geen Zen met Hair ??

Geen Lemming, geen Tröckener Kecks (maar wel 2x De Dijk), en, niet dat ik er nou zo gek op ben, geen Jan Smit en/of Nick en Simon, maar wel de 3 J's ??

Kortom, de staalkaart mist hier en daar nogal wat.

De 2e grote verzamel box met obscure singeltjes is zonder meer obscuur, met heel veel leuke gebbetjes, maar ook hier is Professor Blokhuis een beetje doorgeslagen.

Hij heeft ongetwijfeld bedongen dat wanneer hij een marktvriendelijke Best Of Box zou samenstellen hij ook even mocht laten zien hoe ongelooflijk diep hij in de krochten van het Nederlandse popproduct kon afzakken om stoffige rariteiten bloot te leggen.

Het nadeel van die rariteiten is dat ze soms ook in de kelder lagen omdat ze daar behoorden.

En er is een midden gebied over geslagen met producten waarvan ik weet dat heel veel fans die HEEL graag op digitaal formaat hadden willen hebben.

Bijvoorbeeld:

Ed en Willem Bever - Hup Daar Komt Willem
Meadow - Het Kleine Cafe Aan De Haven
Tower - Hey Amigo
Vandale - Wij zijn Vandale/Evelien
Vandale - Wij Willen Willem
VanVollenhove - Mama's Grote Borst
Lemming - Crazy Spider
Noodweer - In De Disco
Vals Licht - Hey D.J.
The Pilgrims - Hey Flamingo
Hessel - Brother Sagittarius
Angela & The Rude - Young Souls
Splitsing - Wind En Zeilen
Kadanz - Dagen Dat Ik je Vergeet
Heidevolk - Wodan Heerst

en nummers van:

Mouth & MacNeal
Ivan Heylen
Drs. P
Cornelis Vreewijk
Claw Boys Claw

Kortom ik kan nog wel een box set vullen als het moet.

Maar laat ik dan ook zeggen dat ik op de obscure box 2 pareltjes heb gevonden die me de hele boxset in zijn geheel al waard waren.

The Euferians met Waaro

omdat het een pracht bewerking is van een bestaand nummer, en omdat de kinderen op mijn werk altijd heel hard moeten lachen als ik Waaro ?? Hiero !! of Daaro!! zeg.
Een Ede's taalgebruik waar ik me voorheen nooit zo bewust van was ;o)

De 2e parel is een van de weinige nummers die elke generatie zo mee kan zingen, maar via de band Frites Modern een kick ass bewerking heeft mee gekregen:

Frites Modern - Sesamstraat

Laat ik vast stellen dat de Nederlandse muziek waarschijnlijk teveel moois heeft voortgebracht om ooit goed gebundeld te worden.
Maar een 2e rariteiten box zoals ik voorgesteld heb mag er van mij zeker nog komen.

Enjoy !!!
Harrie

Dag Dromer

Om de een of andere reden heb ik vanaf een maand geleden een aantal teksten in mineur geschreven.
Weet soms ook niet waarom dat zo komt en gaat.

Maar dan pik ik de flarden uit mijn mapje 'Schetsen', die om te vormen zijn naar teksten die een beetje recht doen aan de blues waar ik op zo'n moment in verkeer.

Zo ook met Dag Dromer.

Ik had twee dingen in die map opgeschreven.
"Dromen zijn tekort, de nachtmerrie begint wanneer ik wakker word" en "Mijn eigen zinloze geweld heeft me uiteindelijk geveld"

Die twee heb ik tesamen gepakt en tot Dag Dromer verwerkt.

Een tekst over de dromen die je hebt, maar je steeds ontglippen.
Of die simpelweg in duigen vallen.

Je maakt ze zelf die dromen. Die verwachtingen.
En wanneer het niet doorgaat maak je er ook zelf een nachtmerrie van.

Er zijn 2 oplossingen.
Altijd blijven dromen, en de oude voor nieuwe vervangen.
Of nooit meer dromen.

Soms voel ik me into optie 1, soms into optie 2.
Deze tekst komt uit de optie 2 mood.

Hoe dan ook,
Enjoy !!

Dag Dromer

De nacht is zwart, de kou weer kil
De stilte is gewoon weer stil
En niet dat ik het zo niet wil
Het is gewoon mijn eigen deel

Het is net als zinloos geweld
Al wat ik doe dat doe ik zelf
Het heeft me eindelijk geveld
Ik lig hier lam en uitgeteld

De levensduur van dromen
Is in de regel veel tekort
Want de nachtmerrie begint pas
Wanneer je wakker word

Het was heel mooi, het was heel teer
Je weet het breekt gewoon een keer
Maar in het roze vergeet je weer
Het voelt als op in plaats van neer

En dat ik egoïstisch was
Met watten voor mijn hart van glas
Blind voor de diepte van de kras
Lag aan de warmte van je jas

De levensduur van dromen
Is in de regel veel tekort
Want de nachtmerrie begint pas
Wanneer je wakker word

Oh jij en ik wisten al lang
Dat rijp iets mooier maken kan
En ook het hart van deze man
Word er weer stil en schoner van

Rijg me aan om in te tomen
Laat mijn bloed weer trager stromen
Laat het me stil aan overkomen
Leef en stop gewoon met dromen

God, de levensduur van dromen
Is in de regel veel tekort
En de nachtmerrie begint pas
Wanneer ik wakker word

Greetz,

Harrie

Jamming In The Garden part II

Gisteren een uitermate gezellig etentje annex jam avondje gehad ter ere van de verjaardag van onze toetsenist, de illustere Jan B.

Het resultaat is deels op film vast gelegd, en dat wilde ik de lezers van dit blog niet onthouden.
Enjoy !!

Greetz,
Harrie

Versus part 1 - Slide It In

Soms dan heb je van die dingen tegenover elkaar staan, waarbij het vrij onmogelijk is om beiden evenveel te apricieren.
Er is sprake van tegenovergestelden, en ze bijten elkaar.

Ik kwam daarop in verband met iets wat ik later in dit blog nog laat terug komen, maar laat ik U een goed voorbeeld geven.

In 1984 nam David Coverdale met zijn band Whitesnake het album Slide It In op.
De band bestond op dat moment uit Mel Galley (ex-Trapeze) en Micky Moody op gitaar, Colin Hodgkinson op bas, good ol' Jon Lord op toetsen en Cozy Powell op drums.


Het album was een logisch vervolg op de Blues Rock die Coverdale vanaf het debuutalbum aan het ontwikkelen was.

Maar de Amerikaanse markt lonkte, en om die definitief te veroveren waren er volgens een aantal dwazen rondom Coverdale veranderingen nodig.

De plaat werd voor de Amerikaanse markt hermixt, en er werd nieuw bloed binnen gebracht.
Gitarist John Sykes verving Moody en Neil Murray nam de bas over.
Sykes, een meer flashy speler speelde nieuwe partijen in, en ineens was het album verkrijgbaar in een US mix.

En voor het eerst hoorden we Whitesnake nieuwe stijl.
De Whitesnake die via permanentjes en MTV tot Amerikaanse hitmachine zou verworden.


Lord en Galley verlieten de band teleurgesteld, en voor het eerst (en laatst) werd Whitesnake een band met maar één gitarist en geen keyboards meer.

Dat laatste werd gauw hersteld, maar van de blues roots was in de volgende albums 1987 en Slip Of The Tongue niet veel meer terug te vinden.

Succesvol werd Coverdale in die jaren wel.
De tours werden groot, de headlines fantastisch.......maar de fans waren verdeeld.

Sindsdien zijn er zij die Whitesnake kennen VANAF hun grote succesjaren, en zij die verlangen naar de Whitesnake van VOOR de succesjaren.


Persoonlijk denk ik dat Coverdale met zijn huidige Whitesnake een mooie balans gevonden heeft, maar daar waar het Slide It In aan gaat heb ik wel een duidelijke mening.

En dat kan ik het best aantonen met een voorbeeld.

Voor Slide It In werd een B-side voor een single opgenomen.
Need You Love So Bad, de prachtige bluessong, ook bekend van Peter Green's Fleetwood Mac.

De UK versie had alleen Coverdale's stem over Jon Lord's grommende Hammond.
En zo ontstond een bijna heilige kerk blues.
Prachtig.
Ik heb hem iedere band binnen gebracht waar ik ooit in gespeeld heb.

Voor de US versie, werd het stuk "ver-Amerikaniseerd".
In komen de synthesizer orkestraties, de 'metal-edge'.
Zijn ook liefhebbers voor.

U kunt zelf kiezen door op de linkjes te drukken.
Het moge duidelijk zijn dat ik meer heb met de UK versie.

Greetz,
Harrie

Midlife

Het moge bekend zijn dat ik in een band zit die X-treme Midlife heet.
Een naam waar ik inmiddels met het bereiken van de 41 ook wel vrede mee heb. ;o)

Ouder worden in de Rock & Roll is een vreemd fenomeen.
Waar men in de jaren 60 riep dat Rock & Roll beslist niet voor oudjes was, zijn we allemaal 'oudjes' geworden.
En de vraag hoe lang een rocker door kan gaan voordat hij een parodie op Rock & Roll word, is nog steeds niet beantwoord.
Bands als de Stones, Black Sabbath, Tina Turner.......ze verleggen nog steeds de grens.

Nu kwam ik laatst iets leuks tegen, wat op een geinige manier het ouder worden in Rock verwoord.

De band Twisted Sister, een Hard Rock outfit uit de vroege jaren 80, draait alweer even mee.
Ik ben nooit echt "in to" de band geweest, met hun naar Glam Rock neigende outfit en make up.
Maar goed, ze zijn toch redelijk populair geweest in de MTV tijd.

Op het laatste Arrow Classic Rock festival ben ik maar weer eens bevestigd dat de band en ik niet voor elkaar gemaakt zijn. (Zie mijn review daarover in dit blog ergens vorig jaar zomer)

Maar goed ik heb een album van de heren gehad, het album Stay Hungry, en dat bestaat nu 25 jaar (of zoiets).
En ter ere van de Anniversary release heeft de band niet alleen oude demo's opgeduikeld, maar ook een nieuw nummer opgenomen.

En om dat nieuwe nummer gaat het nu.

Het heet '30', en gaat over het feit dat de tijd snel gegaan is.
Ze zijn geen 30'ers meer, als toen, maar ook nog lang niet afgeserveerd.
Ze kunnen nog steeds rocken, een zaal op zijn kop zetten, met hart en ziel spelen.

Ik vind het een gaaf nummer met een leuke tekst.
Zo zie je maar weer, dat je altijd weer verrast kunt worden.

Het is een perfect X-treme Midlife nummer.
Dat vind ik in ieder geval.
De lezer mag zelf oordelen hieronder.

Enjoy !!

Greetz,
Harrie

Soulmate

Het staat hier boven in het Chinees, Soulmate.
Denk dat dat ooit een hele mooie tattoo zou kunnen worden.
Als ik ooit een paar drempels heb genomen die er nu nog liggen ;o)

Buiten is het ook vandaag nog warm en benauwd.
We zoeken naar verkoeling en verademing.

Terwijl ik met Natascha geniet van een weekend met zijn tweetjes, trek ik maar weer even een metafoortje.
Ik denk dat een soulmate de verkoeling en verademing is als de grond onder je voeten te warm word en alles je naar de keel grijpt.

Maar hij of zij kan natuurlijk ook warmte geven als de wereld om je heen kil en koel is.

Het grote verschil met vrienden en familie is, dat de soulmate zonder vragen aanvoelt en datgene geeft wat je nodig hebt.
Omdat jouw ziel ook die van je Soulmate is en vice versa.
Om beurten ben je sterk om de last te dragen die je bij de ander voelt.

Zonder verwachtingen, zonder tegenprestaties.
Gewoon omdat het natuurlijk voelt. Omdat het natuurlijk is.
Omdat het liefde is in haar aller puurste vorm.
Groots, vrij en belangeloos.


Het zal vaak je partner zijn, maar kan ook een heel goede vriend zijn, zelfs familie denk ik (broer of zus).
Maar wanneer je hem of haar gevonden hebt, laat je je Soulmate nooit meer los.
Dan is het voor het leven.

Ik heb het thuis vaak over Soulmate zijn.
Ik heb in mijn blog met enige regelmaat over Soulmate zijn gesproken.
Maar ik had er nog nooit een liedje over geschreven.
Nu wel.

Enjoy !!

Soulmate

Als je ooit gaat neem ik je mee
En als je huilt huil ik wat mee
Het is de prijs van onze deal
Je zit geketend aan mijn ziel
Dat raak ik never nooit meer kwijt
Ik denk ook dat het nooit meer slijt
Ik accepteer dus alle pijn
Van even niet meer bij je zijn

Als ik ooit foute dingen zeg
Als je dan denkt ik ga maar weg
Zelfs met een storm achter de rug
Vind ik je overal weer terug
Want met mijn hart als een kompas
Gericht op liefde die ooit was
Is jou ziel de Noorderster
En mijn vergeving nooit echt ver

Als we ooit stoppen met ons lied
De melodie vergeet ik niet
Want die zingt eeuwig door mijn hoofd
En resoneert wat ik geloof
Al word ik doof en blind en stom
Dat waar ik steeds terug naar kom
Is de grondtoon bij de start
Is de soulmate van mijn hart

Greetz,
Harrie