Dark Side Of The Moon......

Keith Moon, drummer extra ordinaire van The Who.

Moon the Loon, Crazy Moon...................
Sex Drank Drugs Rock 'n' Roll en heel veel gekheid, maffe stunts........

Maar vooral tragiek.
In mijn ogen tenminste.

Tot het moment dat Keith Moon stierf, 7 september 1978, aan een foute combi/o.d. van alcohol en medicatie, leefde Moon zijn leven in de hoogste versnelling.

Met al zijn gekke stunts zoals auto's in de zwembaden van hotels rijden, gekke interviews geven, zijn drumkit met 2x zoveel explosieven volgooien zodat Townshend een permanente gehoor beschadiging oploopt, zette hij precies dat image neer wat hij wilde.

Zoveel dat zijn makkers er moeite voor moeten doen om ook nog onder de aandacht te krijgen wat een ongelooflijke vakman en maistro drummer hij was.

Ik zat de Blu-ray van The Who - Live At Kilburn 1977 te kijken toen ik me bedacht of Moon niet een van de eerste geweest is die gestorven is aan ADHD.

Dat klinkt gek misschien, maar ik meen het wel.
Op het moment dat de show in Killburn werd gefilmd ten behoeve van de documentaire "The Kids Are Allright" had The Who een jaar op non actief gestaan.
De band was gearriveerd, had alles wel zo'n beetje bereikt en ego's speelde hoog op tegen elkaar.

Keith had zich dat jaar dood ongelukkig gevoeld, zijn stunts werden met de dag gekker en zijn zelfdestructieve gedrag ook.
En daar op dat podium, voor het eerst na zoveel tijd stond er erg veel druk op de band, niet in het minst op Moon zelf.

Fans dachten dat de aangekomen Moon niet meer de oude was, en de band, die hem al eerder onderuit hadden zien gaan tijdens shows twijfelde of hij sober genoeg zou verschijnen om een strakke show af te leveren.

Wat je ziet op film is een man die zo dol gelukkig is dat ie weer op de plek is waar die hoort, die al zijn destructieve energie stopt in waanzinnig drumspel als van ouds. Top geconcentreerd.
Prachtig om te zien.


Na de show vlogen Daltrey en Townshend elkaar in de haren, zat de band weer op zijn gat en werd daarmee ook min of meer het eind van Keith Moon vast gelegd die weer verzandde in destructief hypergedrag, of grote hoeveelheden drank en medicijnen om dat wilde beest in hem stil te krijgen.

De medicatie die hem uiteindelijk fataal werd was bedoeld om zijn alcohol verslaving aan banden te leggen.
Wat noodzakelijk was om überhaupt weer te kunnen gaan touren met The Who.

Een triest verhaal wat ik in zijn bio nog eens uitvoerig wil nalezen, en wat ik ook wil gaan zien als de film See Me Feel Me: Keith Moon Naked For Your Pleasure uit komt.

Een film waar ook Roger Daltrey van The Who nauw bij betrokken is.


Maar uiteindelijk dacht ik aan de drukke kinderen die zichzelf vaak overschreeuwen, wiens ongeconcentreerde impuls handelen een naam gekregen heeft in ADHD en met wie binnen mijn vakgebied vaak gedrumt word (of op trommels geslagen, zogeheten Jembé's) om overtollige energie kwijt te raken.

En ik vraag me af, als we iets van die huidige kennis en medicatie gehad hadden toen Keith Moon nog een kleine jongen was, hadden we dan langer van hem mogen genieten ??
Of was hij dan niet de geniale drummer geweest die hij nu is ??

Wie het weet mag het zeggen......

Greetz,
Harrie