Sterven van geluk....

Ik denk dat ik, terugkijkend naar de afgelopen maand, wel een mooie balans hier ga vinden in dit weblog.
Balans tussen schrijven over muziek, op termijn laten horen van muziek en het plaatsen van teksten.
In ieder geval ben ik er happy mee, maar feedback is uiteraard altijd welkom.

Het is in ieder geval nu weer tijd voor een tekst.
Nu hoor ik U denken, waar blijft toch die veel geprezen 'Cyndi' ??
Tja, dat blijft een apart geval.

Ik heb daar grootse plannen mee, misschien wel te groots, en die veranderen ook nog regelmatig.
Die zal zijn weg uiteindelijk wel vinden naar dit weblog, maar haar reis hier naar toe is nog niet klaar.

In de tussen tijd vormen zich nieuwe teksten, rondom van mij bekende thema's.
Op een veel relaxtere en natuurlijker manier dan de gedreven overproductie van vorig jaar, maar daar door merk ik dat ik ook over alles vrij snel tevreden ben.

Het schrijfproces is wat veranderd, maar de thema's blijven gelijk.


In het geval van Sterven Van Geluk, was de onderliggende gedachte 'geborgenheid'.

Het vinden van je soulmate, van het stukje puzzel wat precies past, van de persoon waarbij je je 'geborgen' voelt.
Dan komt vanuit mijn schrijversgeest vanzelf de (bescherm) engel weer boven 'zweven'.

En hoewel de tekst misschien een zoektocht suggereert, ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik kan zeggen dat ik 'geborgen' ben.
Ik heb een soulmate en een beschermengel.

De 4 regels van het refrein bestonden al langer in een iets andere vorm, en uiteindelijk heb ik er de onderstaande tekst van gemaakt.

Enjoy !!!!!!!!

Sterven Van Geluk

Ik zoek alle plaatsen door
Naar de aller zachtste handen
Die me strelend en heel zacht
In mijn hart en ziel doen branden
Mij verzengen

Ik zoek alle hoeken door
Naar die ranke sterke handen
Die me helen in de nacht
Als mijn hoop en dromen branden
Koelte brengen

Ik zoek de armen van een engel
Om nieuw leven te verwerven
En als dat me niet gegund is
Laat mij er dan maar sterven
Heel stil en stuk
Sterven van geluk

Ik zoek heel de mensheid af
Naar die zuiver lieve ogen
Die als spiegels van de ziel
Vol met vuur en mededogen
helder stralen

Ik zoek heel de wereld af
Naar die zeldzaam schone ogen
Die zo zeker en vertrouwd
Vol met passie en bevlogen
Liefde halen

Ik zoek de armen van een engel
Om nieuw leven te verwerven
En als dat me niet gegund is
Laat mij er dan maar sterven
Heel stil en stuk
Sterven van geluk

Ik zoek dwars door het heelal
Naar die ene tere hartslag
Die in’t ritme van gevoel
Alles weg haalt wat me dwars lag
Rust zal geven

Ik zoek door het universum
Naar die krachtig mooie hartslag
Die ik overal herken
En die steeds aan het begin lag
Van mijn leven

Ik zoek de armen van een engel
Om nieuw leven te verwerven
En als dat me niet gegund is
Laat mij er dan maar sterven
Heel stil en stuk
Sterven van geluk

Greetz,

Harrie

Coming Up.....

2008 was een fantastisch muziek jaar als je kijkt naar releases en concerten op onze vaderlandse bodem.
We zijn knap verwend geweest.

Voor 2009 is er nog niet veel nieuws, maar voor zover mogelijk wil ik alvast met U doornemen waar ik in ieder geval naar uitkijk.


Om te beginnen kan de liefhebber van Deep Purple uit kijken naar een aantal fraaie re-releases en remasters.
Eerst krijgen we een prachtige remaster van Stormbringer, het 2e Deep Purple album met David Coverdale en Glenn Hughes in de gelederen, uit 1975.
Met een 2e disc waarop de originele Quad release is te vinden (weet u nog oudjes, Quad releases, 4 kanaals muziek met 4 boxen aangesloten op je pick-up ??)

Verder komt er een opgepoetste versie van het 1976 live album On The Wings Of A Russian Foxbat (eigenlijk een officiële bootleg).
Hier speelt de later in 76 overleden Tommy Bolin op gitaar i.p.v. Ritchie Blackmore.


Tot slot krijgt het reunie album Perfect Strangers een 25th Anniversary behandeling.
Lekker spul om naar uit te kijken met naar ik hoop veel extra's en on-ontdekte demo's



Van Black Sabbath met Ronnie James Dio als frontman (en dat is een miljoen x beter dan met die zelfbevlekkende, drugsverslaafde zombie Osbourne) komt onder de naam Heaven & Hell ook een gloednieuw album uit.
De voortekenen zijn uitermate veel belovend.

Deze band zou zich gewoon Black Sabbath moeten noemen, maar goed, ze willen Ozzy niet tegen het verkeerde been schoppen.
Is in zijn geval ook levensbedreigend zou ik zo denken.


Ian Gillan was/is zanger bij zowel Black Sabbath als Deep Purple, en hij komt met het solo album One Eye On Marocco.
Ik heb geen flauw benul wat ik daarvan moet verwachten, maar daardoor ben ik des te nieuwsgieriger.

Van U2 komt over een krappe maand het album No Line On The Horizon uit.
In maar liefst 4 verschillende formats.

U2 doet er alles aan om de downloaders te ontmoedigen.
Dat is voor mij niet nodig, ik hou deze band zowiezo compleet in mijn platenkast.

Het album lijkt mij erg goed te worden/zijn voor zover ik er wat van heb kunnen horen.
Ikzelf ga voor de meest uitgebreide versie met een door Anton Corbijn gemaakte film erbij.
Wanneer ik vind dat U zich toch minimaal aan de gewone kale 'jewel case version' moet bezondigen, hoort U het hier......ik denk het wel. ;o)

Het album wat ik WEL al gehoord heb, en wat rete-likkend-super-geil goed is, is Bruce Springsteen's Working On A Dream.

Terwijl achter me, terwijl ik dit schrijf, op de televisie de inauguratie van Obama tot president

van de USA plaats vind, en de man weer met een passie en een vuur praat die me tot tranen brengt, en hij weer de hoop in de harten ontbrand, heeft Springsteen de soundtrack voor deze historische dag al op CD vastgelegd.

Een plaat die net zoveel emoties losmaakt, als Obama terwijl hij speecht.

De CDis nog beter dan Magic en de teksten zijn wederom vingerlikkend goed.

Dit is een 'must have'.

Prachtplaat !!!!!!!!!!!!!!!!!!

Wat betreft de concerten, er komen een aantal bands die ons land zelden bezoeken.

Waaronder Nazareth.

Als God en de kredietcrisis het toelaten wil ik ze absoluut zien.

Ik hoop dat John Lawton met OTR gaat toeren in ons land om hun CD te promoten.

Ik heb vorig jaar in een team gezeten die probeerde de band te slijten en werd me er bewust van hoe moeilijk het is voor dit soort bands om zich te presenteren.

Destemeer reden om OTR te gaan zien ALS ze ergens in de buurt spelen !!

Maar ieder jaar moet ik in ieder geval één van mijn 'vocal- coaches' live zien performen.

Zag ik in 2007 John Lawton op de sHeepmarket, in 2008 David Coverdale's Whitesnake op Arrow, in 2009 ga ik aan het eind van dit jaar naar Damian Wilson die met een eigen band komt optreden in de Boerderij in Zoetermeer.

Verder komt Ken Hensley met Live Fire deze kant op, en ik hoop, (let op, ik HOOP) op een Arrow Classic Rock festival met Van Halen als hoofdact.

Dan kon ik daar ook ook wel eens gaan vertoeven. ;o)

Uiteraard gaat er nog veel, veel meer gebeuren en ontdekt worden.

En als U erbij wilt zijn,..........zou ik zo af en toe even rond neuzen hier !!

Greetz,

Harrie

(P.S. geen soundclips en links deze x, surf het net maar af, er is genoeg te vinden en ga vooral kopen. Da's goed voor de crisis en goed voor de artiesten !!)

In Ieder Woord....

Vreest niet, ik blijf ook nog wel eens wat schrijven in de vorm van een tekst.
Bijvoorbeeld naar aanleiding van de zin "In Elk Woord Een Stok Om Me Te Slaan"

Soms bevinden we ons in situaties waarin ieder woord wat we zeggen op een gouden weegschaal gewogen word.
Dat je het gevoel hebt dat je in een glazen huis leeft.

Niet de redenen achter je verhaal, je emoties, je beweeg redenen, je passie, je daden worden beoordeeld, maar iedere letter die je schrijft of spreekt.

Dan kom je in de situatie van op iedere slak zout leggen, mierenneuken, muggeziften en nog meer insectengedoe.

Ik heb daar iets over geschreven.

Omdat ik geloof dat wie door de woorden heen luistert, wie tussen de regels door leest, zij die voelen voor ze weten......die het kind willen zien in plaats van een casus.........die de reden willen zien in plaats van de regel...

Dat zijn de mensen die werkelijk de wereld in hun handen hebben en 'm een positieve draai kunnen geven

Enjoy In Ieder Woord !!

In Ieder Woord

Mythe of geloof
Waarheid of een leugen
Creatieve geest
Of een slecht geheugen
Wat het dan ook is
Of wat het moge zijn
Woorden in de strijd
Zijn zo vervuld met pijn

In ieder woord
Dat men kan mis verstaan
In ieder woord
Een reden om te gaan
In ieder woord
Een stok om me te slaan
In ieder woord
Wel iets dat zal vergaan

Wat zijn woorden meer
Dan letters op een rij
Soms dan zegt het iets
Maar vaker niets van mij
Wie ik werkelijk ben
Ligt achter elke zin
Tussen regels door
En met gevoel er in

In ieder woord
Ligt erfgoed teer en iel
In ieder woord
Ligt een achilleshiel
In ieder woord
Een route naar mijn ziel
In ieder woord
Mijn levens codicil

Zinloos is het woord
Behalve als zij spreekt
Helder luid en mooi
De stilte in mij breekt
Er ligt toekomst en
Vergeving in het woord
Alles word onthuld
En alles word gehoord

In ieder woord
Schijnt liefde zachtjes door
In ieder woord
Zingt een hemels koor
In ieder woord
Gaat steeds de liefde voor
In ieder woord
Vind passie een gehoor

Greetz,

Harrie

Dark Side Of The Moon......

Keith Moon, drummer extra ordinaire van The Who.

Moon the Loon, Crazy Moon...................
Sex Drank Drugs Rock 'n' Roll en heel veel gekheid, maffe stunts........

Maar vooral tragiek.
In mijn ogen tenminste.

Tot het moment dat Keith Moon stierf, 7 september 1978, aan een foute combi/o.d. van alcohol en medicatie, leefde Moon zijn leven in de hoogste versnelling.

Met al zijn gekke stunts zoals auto's in de zwembaden van hotels rijden, gekke interviews geven, zijn drumkit met 2x zoveel explosieven volgooien zodat Townshend een permanente gehoor beschadiging oploopt, zette hij precies dat image neer wat hij wilde.

Zoveel dat zijn makkers er moeite voor moeten doen om ook nog onder de aandacht te krijgen wat een ongelooflijke vakman en maistro drummer hij was.

Ik zat de Blu-ray van The Who - Live At Kilburn 1977 te kijken toen ik me bedacht of Moon niet een van de eerste geweest is die gestorven is aan ADHD.

Dat klinkt gek misschien, maar ik meen het wel.
Op het moment dat de show in Killburn werd gefilmd ten behoeve van de documentaire "The Kids Are Allright" had The Who een jaar op non actief gestaan.
De band was gearriveerd, had alles wel zo'n beetje bereikt en ego's speelde hoog op tegen elkaar.

Keith had zich dat jaar dood ongelukkig gevoeld, zijn stunts werden met de dag gekker en zijn zelfdestructieve gedrag ook.
En daar op dat podium, voor het eerst na zoveel tijd stond er erg veel druk op de band, niet in het minst op Moon zelf.

Fans dachten dat de aangekomen Moon niet meer de oude was, en de band, die hem al eerder onderuit hadden zien gaan tijdens shows twijfelde of hij sober genoeg zou verschijnen om een strakke show af te leveren.

Wat je ziet op film is een man die zo dol gelukkig is dat ie weer op de plek is waar die hoort, die al zijn destructieve energie stopt in waanzinnig drumspel als van ouds. Top geconcentreerd.
Prachtig om te zien.


Na de show vlogen Daltrey en Townshend elkaar in de haren, zat de band weer op zijn gat en werd daarmee ook min of meer het eind van Keith Moon vast gelegd die weer verzandde in destructief hypergedrag, of grote hoeveelheden drank en medicijnen om dat wilde beest in hem stil te krijgen.

De medicatie die hem uiteindelijk fataal werd was bedoeld om zijn alcohol verslaving aan banden te leggen.
Wat noodzakelijk was om überhaupt weer te kunnen gaan touren met The Who.

Een triest verhaal wat ik in zijn bio nog eens uitvoerig wil nalezen, en wat ik ook wil gaan zien als de film See Me Feel Me: Keith Moon Naked For Your Pleasure uit komt.

Een film waar ook Roger Daltrey van The Who nauw bij betrokken is.


Maar uiteindelijk dacht ik aan de drukke kinderen die zichzelf vaak overschreeuwen, wiens ongeconcentreerde impuls handelen een naam gekregen heeft in ADHD en met wie binnen mijn vakgebied vaak gedrumt word (of op trommels geslagen, zogeheten Jembé's) om overtollige energie kwijt te raken.

En ik vraag me af, als we iets van die huidige kennis en medicatie gehad hadden toen Keith Moon nog een kleine jongen was, hadden we dan langer van hem mogen genieten ??
Of was hij dan niet de geniale drummer geweest die hij nu is ??

Wie het weet mag het zeggen......

Greetz,
Harrie

Frisse start......

En toen viel het even stil op mijn blog.
Net zo stil als het buiten is door de witte deken die over ons is getrokken.

Wat is het mooi buiten, en wat hou ik hier van, dit soort winters. Ik geniet met volle teugen.
De schreeuwerige wereld kruipt echt terug onder een maagdelijk witte deken van bijna serene stilte.

Toen ik iedereen een frisse start wenste voor 2008 had ik geen idee dat ie echt letterlijk fris zou worden ;o)

En toch vind ik het nog steeds een mooie wens, "een frisse start".
Veel mooier dan een gelukkig nieuwjaar eigenlijk.
Dat was vorig jaar al na een maand afgelopen in mijn geval.

Wat in de toekomst ligt weten we niet, wat geweest is wel.
En fris aan een nieuw jaar beginnen, met mooie intenties, maar geen verplichtingen of druk, is een mooie gedachte.

En dus wil ik ook hier iets vaker terug naar de basis.
Schrijven over mijn passies (wat hoofdzakelijk muziek zal zijn).
Maar naast schrijven ook veel vaker echt zelfgemaakte muziek laten horen.

Muziek en opnames maken met XML, en muziek proberen te schrijven op mijn eigen teksten, spelen met mijn vrienden en muzikale inspiratiebronnen Rene en Rob.

En af en toe gewoon eens schrijven over wat ik om me heen zie.
En zo af en toe ook echt nog wel een tekst, want dat vind ik nog steeds super leuk om te doen.
Maar dan wat meer de krenten uit de pap, en niet meer een productie van 10+ per maand.

Zo wie zo hoop ik daar geen tijd meer voor te hebben in 2009 ;o)

Voorlopig genieten we van het winter weer met wandelingen door de prachtige natuur en schaatsen met de meiden.

Ik hoop dat mijn gewaardeerde lezer net zo geniet van de mooie dingen van een ouderwetse winter als mijn pareltjes van dochters.

Greetz,

Harrie