maandag 17 november 2008

Delicate onderwerpen (Part 2)

Een ander onderwerp waar je niet gauw iets over schrijft is Suïcide.
Zelfmoord.
Tenminste, ik ken er heel erg weinig liedjes over.

En ik ben met U eens dat het ook van een heel ander kaliber is dan het vorige "Delicate Onderwerp".

Ik vraag me af waarom er zo weinig over geschreven word.

Het is geen opbeurend thema, maar dat is meer niet waar over geschreven word.
Het is confronterend, maar dat hoeft allerminst een 'slecht' iets te zijn.
Het is moeilijk om goed over te schrijven, maar dat zou juist een uitdaging moeten zijn.

Misschien is het wel omdat de schrijvers bang zijn dat men denkt dat het autobiografisch is.
Of durven ze zich niet in de gedachtegang van een suicidaal persoon te verplaatsen.
Ik heb van bovenstaande zaken geen last en heb een poging gewaagd.
Ik heb wel eens behoorlijk diep in de put gezeten, en kan me vanuit dat gegeven wel in uitzichtloosheid verplaatsen.
En als je iets van dat gevoel aanroept dan is de rest ook 'voorstelbaar'.
Ik geloof zelf gelukkig dat er na iedere nacht, hoe lang en pikdiep zwart ook, ergens wel weer een zon opkomt.
En in een hemel voor mensen die goed gedaan hebben in hun leven.
Dat, en een achterban om volop voor te leven, is voldoende om zelf nooit in een onomkeerbare, uitzichtloze positie te komen.
Maar voor wie dat niet geld schreef ik Troosteloos Verdriet........met respect......
Troosteloos Verdriet

Ik snap haar wel
die mooie engel
heeft haar vleugels afgelegd
En op papier
Haar leven hier
Voor het eerst echt vast gelegd
De liefde misbruikt
Heeft haar hart verstuikt
Klaar voor haar laatste vlucht
Nu staat ze daar
Met het kind in haar
Boven op die hoge brug

……En ik snap het wel……
……Oh ik snap het wel……

Ik snap hem wel
Die mooie jongen
Heeft zijn make-up opgedaan
Zijn jurk zijn dans
Zijn laatste kans
Mooi in het spotlicht te staan
Van ouders beslist
De liefde gemist
De droom waar hij op wacht
komt pil voor pil
In rood groen en geel
In zijn allerlaatste nacht

……En ik snap het wel……
……Oh ik snap het wel……

Ik snap hem wel
die harde vechter
Knokkend voor gerechtigheid
Met tegen wind
Geen zondags kind
Hij vecht voor de eerlijkheid
Teveel aan zijn kop
Dus geeft hij het op
Hij is het vechten moe
Laat alles maar
Ik ben gewoon klaar
Maak een eind aan het gedoe

……En ik snap het wel……
……Oh ik snap het wel……
Die grote hel
Dat troosteloos verdriet
………………
………………
Maar ik wil het niet
Nee ik wil het niet
greetz,
Harrie

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Man, jij produceert wat af !
Weer zo'n tekst die ik las en me greep. Als je echt in de shit zit komt opgeven soms heel dichtbij maar gelukkig zij die juist dan echte liefde ervaren zij komen er sterker uit dan ze voorheen waren.

Jan

Harrie zei

Helemaal mee eens Jan !!
Thanx voor de sterke comment !!

Greetz,
Harrie