Toontjes

Toontjes.
Dat is de naam die ik bedacht heb voor kleine niemandalletjes die me links en rechts wel eens te binnen schieten.
Korte rijmpjes, gedichtjes, regeltjes.

Vernoemd naar iemand die er een meester in was.

Het maken van korte grappige rijmpjes die je ook nog eens vaak op het verkeerde been zette.

Zo goed als de meester word ik nooit, maar hier een paar van mijn "toontjes".

De ware huisman kookt

Bij de gedachte aan zuigen

--------------------------------

Ik wil eens een versje maken
Dat niet onder rijmen gaat gebukt
Dat zal best moeilijk wezen
Maar ik denk dat het me lukt
…..Verdikkeme !!....

Ik schrijf een gedicht
Voor mijn nicht
Die met jicht
In het ziekenhuis ligt….
Word gauw beter,
Peter

Ik sterf van verlangen om met jou te leven
Daar zit steeds meer waarheid in
Ik zou er een liedje van kunnen schrijven
Ware het niet zo’n verdomd lange zin

Zij:
Mijn schat, mijn lieve, lieve Bart
Het liefst gaf ik jou heel mijn hart.
Hij:
Mijn meid, mijn lieve, lieve Angela
Het liefste gaf ik jou Chlamydia

Met het verstrijken der jaren
Vergrijzen je haren
En kom je nader
Tot de spatader
De botten brozer
Het zaad lozer
De rug krom
Het is ouder-dom

Er is veel seks in de natuur,
Stond er in de krant
Zoiets als een trekvogel
op een vingerplant
Door rukwinden
In Stampersgat beland
En natuurmonumenten
Neemt haar lid bij de hand

En ik verklaar bij deze
Niets is geiler dan de Grasduinen lezen

Next:....Hertalingen....

Greetz,
Harrie

Naakt......

Hehehe, met zo'n titel MOET ik wel meer hits krijgen op mijn blog.

Het experiment met het verhaal is me niet bevallen.
Leuk begin, en ieder begin is moeilijk, maar niet voor dit blog en eerst nog wat oefenen.
Dus terug naar de teksten, beslommeringen, reviews etc.


Momenteel ben ik bezig met een serie hertalingen.
Bestaande nummers van Nederlandse ver- of hertalingen voorzien.
Niet met een plan ofzo, ineens ben je zoiets aan het doen en werkt het.

Het lijkt me supergaaf om een CD vol te maken met die hertalingen.
Misschien een tip voor iemand die al JAAAAAREEN een wens voor mij wou opsturen naar Paul de Leeuw. Hihihi...

Binnenkort ga ik ze in dit blog allemaal op een rijtje zetten.
Als het goed is heb ik er straks een stuk of zeven.


Aan de basis van die hertalingen lag een nummer dat ik schreef met de titel "Naakt....Zoals Ik Ben".
De opbouw van dat nummer en de stijl zijn zo gejat, dat ik een kus en/of handdruk uitloof aan degene die weet welke artiest en welk nummer, ik hier schaamteloos bestolen heb.

Maar als je dat niet weet, dan is het een mooi nummer.
En een van de 2 nummers die ik over mezelf schreef de laatste tijd.

"Wie Ben Ik" kon U al eerder lezen in dit blog, dit is haar broertje.

Naakt Zoals Ik Ben

Soms zo vrij en passioneel
Soms te weinig, soms teveel
Soms vol zelf medelij
En bang van het beest in mij

Soms zo van me eigen vol
Soms zo Blues, soms Rock ‘n’ Roll
Soms vol van poëzie
Waar het eindigt weet ik niet

Ik hou het midden
Tussen een zondaar en de priester
Als het iets anders word
Blijft de vraag wie verliest er

Soms zo hard en ondoordacht
Soms overdag soms de nacht
Soms vol met tederheid
Wachtend met te weinig tijd

Soms zo’n vriendschap om me heen
Soms vertwijfeld soms alleen
Soms weet ik het niet goed
Is’t een engel die het doet

Ik hou de twijfel
Ben ik in de hel of de hemel
Het is als Yin en Yang
Maar dat klinkt als gezemel

Ik sta hier naakt, in de regen en de kou
Ik sta hier naakt, en ik geef mezelf aan jou
Ik sta hier naakt, zoals ik mezelf ken
Ik sta hier naakt, ik sta hier naakt
…..gewoon zoals ik ben

Soms bang dat ik haar vergeet
Soms koud en kil, soms zo heet
Soms zo vol harmonie
Erg veel keus heb ik niet

Soms eindeloos creatief
Soms ben ik buit, soms de dief
Soms hard zonder verweer
Biddend om de laatste keer

En in het zonlicht
Verwarmt alles maar verbleekt het
Als je voorzichtig doet
Dan struikel je en breekt het

Ik sta hier naakt, omdat er niets meer over is
Ik sta hier naakt, en God weet hoe ik je mis
Ik sta hier naakt, zoals ik mezelf ken
Ik sta hier naakt, ik sta hier naakt
…..gewoon zoals ik ben

greetz,
Harrie

Chinese Volksvertelling

Een lange bijdrage deze keer, dus een kort voorwoord ;o)

Ik was benieuwd of ik qua schrijven nog meer kon/kan dan alleen tekstdichten en rijmen.
Dus maakte ik van een idee een kort verhaal.

In de vorm van een oude Chinese volksvertelling. Een sprookje zo U wil.
Het is gloedje nieuw, het komt geheel uit mijn fantasie.

Ik hoop dat de bloglezer het wat vind....
Of het een verbreding van mijn talenten is of meer een zaak van schoenmaker blijf bij je leest zullen EN de tijd EN de lezer uitmaken.

Ik hoop dat U geniet van: De Boer En De Fluitende Monnik

In de provincie Shen Shui, in het oude China, leefde een boer halverwege de berg Tai Pe.
De hele week verbouwde de boer zijn rijst in de bekkens bij zijn boerderij, hij raapte de eieren van zijn eenden en melkte zijn koe.
Het was een hard maar eerlijk bestaan.Iedere zaterdagochtend, heel vroeg, zette hij zijn os voor zijn houten kar met 2 wielen, lade die kar vol met groenten melk en eieren en vertrok het smalle bergpad af naar het dorp wat beneden de rivier lag.

Op zijn weg naar beneden passeerde de boer altijd eerst de shaolin tempel.
Hij zag de bolvormige torens met hun wapperende rode slierten.
Soms hoorde hij het slaan van bamboe tegen trommels, soms het regelmatig tikken van 2 harde zaden tegen het vel van een gebedstrommel, soms hoorde hij de grote gong.
Maar altijd hoorde hij wel een shaolin monnik die mantra’s in zichzelf prevelde.

Voor de boer was het een wereld ver van de zijne.
Het was er allemaal wel, maar hij bergreep er weinig van.
Wanneer hij de tempel gepasseerd was moest hij de brug over de rivier over.
Het was maar een smalle bergstroom, maar het was goed dat de brug er was.
Vandaar moest de boer nog een uur verder de berg afzakken om uiteindelijk op het marktplein van het dorp te komen alwaar hij zijn koopwaar uitstalde om te verkopen aan de dorpsbewoners.

En wanneer de zon langs de bergkam scheerde en de avondschemer inviel, brak de boer zijn zaak op en vertrok meestal met een bijna lege kar terug naar huis.
Van wat hij verdiende kocht hij zijn eigen boodschappen op dezelfde markt, zaden, lampolie, lonten, vlees, gereedschap. En op de terugweg was er altijd weer de bergstroom en de tempel die hij passeerde.
En hoewel de terugweg altijd bergop was, ging hij sneller.
Tenminste, zo voelde het wel voor de boer.
Vooral als de kar leeg was en de zaken goed waren geweest.

Zo verstreken de dagen, maand na maand.
Tot op een keer in het natte seizoen, vlak voor de winter zou komen de slagregens de hele provincie Shen Shui teisterde. Dag en nacht voor 4 dagen lang teisterde het vele water de bergwanden van Tai Pe en zijn meestal kalme bergstroompjes veranderde in wild kolkende woeste rivierstromen.
En in de laatste nacht bereikte het water zo’n hoog punt dat de brug bij de Shaolin tempel werd weg geslagen. In de dagen die volgde stuurde de goede Keizer een deel van zijn troepen door het rampgebied om op vele plekken goederen af te leveren.
En de belofte dat hij werklieden uit de grote steden zou sturen om al dat wat vergaan was opnieuw op te helpen bouwen.

Zijn trouwste en nobelste Samoerai had de keizer bij de grens gestationeerd, omdat de woeste horden bij de grote muur het zouden merken als de Keizer zijn positie daar verzwakte.
Daarom gaf hij locale mensen de opdracht om de afgeleverde goederen te bewaken voor plundering.

Zo geschiede het ook op de berg Tai Pe, nabij de brug, waar een grote stapel hout en bamboe was afgeleverd.
De Keizer had de tempel opdracht gegeven de goederen te bewaken tot de brug gerepareerd werd.

En zo kwam het dat de boer, die alles wat nog enigszins verkoopbaar was na de storm op zijn kar geladen had, op een vroege zaterdagmorgen een nieuw geluid hoorde toen hij de tempel naderde.
Een schril, hoog maar vrolijk deuntje van een kleine bamboefluit kwam hem tegemoet.
Op de stapel hout zat een jonge monnik te spelen.
De boer keek de monnik vluchtig aan.
“Hai !! Wat een onzin om daar zo te zitten spelen” dacht de boer, “Laat ‘m liever wat nuttigs doen.”
Daarna richtte de boer zich op zijn eigen problemen.
De rivier was gelukkig weer gezakt tot een doorwaadbaar niveau.
Van de oude brug stonden alleen de 4 zijbeuken er nog, 2 aan iedere kant van de rivier.
Het vele water had een brede strook aan beide kante van de stroom in een grote modderpoel veranderd.

De boer greep zijn os bij de leidsels en begon het dier en de zware kar door de zuigende modder te trekken.
Zuigende, sompige stap na stap ploeterde de boer zich naar de overkant.
Alleen de 5 a 6 passen op de oude rivierbodem waren lichter geweest, de rest eiste zijn tol van zowel de os als de boer.

Vermoeid en vuil bereikte de boer, veel later dan gewoonlijk zijn plek op de markt.
De mensen hadden veel geleden, en er was weinig geld voor boodschappen….de zaken van de boer waren slecht geweest toen hij de terugreis aanvaarde.

En op de terugreis hoorde hij weer de vrolijke tonen van de fluit toen hij de bergstroom bereikte.
En weer begon de zware oversteek.
Zijn kar was amper lichter geworden, en de zuigende modder nestelde zich in de as van zijn kar.
Op sommige plekken zakte dier en eigenaar tot hun knieën in de zware, zwarte modder.
Uitgeput bereikten beide de overkant waarna ze in het pikkedonker de rest van hun thuisreis begonnen.
Hij gunde de fluitende monnik geen blik waardig.

De week daarop had de boer zijn kar weer volgeladen.
Het had niet meer zwaar geregend en de oogst herstelde zich.
Al vlak voor de laatste bocht, waar hij de tempel en de oversteekplaats nog niet kon zien, hoorde hij de vrolijke melodie al van de bamboefluit.
Nog steeds zat de jonge monnik op de stapel hout.
Met niets anders dan een kopje waar rijst in kon, een kruik rijstewijn en zijn fluit. De boer passeerde met de nodige wrevel in zijn lijf en ploeterde zich weer door de grote modderpoel.
En ook op de terugweg herhaalde zich het moeizame ritueel.
Verzwaard van vieze modder en met pijn in zijn hele lijf van het trekken en sleuren, kreeg de boer een hekel aan die ‘flierefluiter’ op die stapel hout.
En die niks meer leek te doen dan een beetje te hangen daar.

De week daarop vertrok de boer al vroeg, zoals hij gewend was, maar met een bezwaard gemoed.
Niet omdat zijn kar niet gevuld was……de oogst had zich helemaal hersteld.
Ook over het weer had hij niet te klagen.
Voor het eerst in weken was de herfstzon door gebroken en droeg de dag een herinnering van de zwoele zomer met zich mee.
Nee, het was de gedachte dat hij weer die vrolijk fluitende, niets doende monnik moest passeren die hem gegrond chagrijnig maakte.

Daarom viel het hem pas op dat hij deze keer GEEN gefluit hoorde, toen hij de laatste bocht al ruimschoots was gepasseerd.
En ook de in rode gewaden gehulde monnik zat niet op de stapel hout.
Hij kreeg de monnik in de gaten toen hij naar de oversteek plaats keek.
Met een grote stapel planken onder zijn arm ploeterde hij door de modder.
En steeds legde hij een plank voor een figuur uit die de planken gebruikte om schoon en droog naar de overkant te komen.
De figuur die geholpen werd door de monnik was een geisha.
Een prachtige, mooi en kleurig geklede vrouw. De boer moest overduidelijk wachten tot de vrouw was overgestoken met de hulp van de monnik.
Hij kon er pas door als de planken weer weg waren.
Dus keek de boer met groeiende woede naar het schouwspel voor hem, en wachtte hij op de terugkeer van de monnik en zijn planken.

Toen na meer dan een half uur de monnik terugkeerde op de oever van de wachtende boer begon de boer gelijk zijn tirade af te steken tegen de jonge fluiter.
“Mooie monnik ben jij !! Mag jij van Boeddha alleen maar de mooie vrouwtjes helpen of zo ?? Nietsnut !! Ik ploeter me hier al weken door de modder en je steekt geen poot uit, doet niets !!! Waarom heb je MIJ niet geholpen ???”

Waarop de jonge monnik antwoordde: “Waarom heb jij het me niet gevraagd ??”

Greetz,
Harrie

Opnieuw....

Ik moet nog een ietwat 'zwaardere' tekst kwijt.
Over het ultieme opnieuw beginnen.

Het ultieme opnieuw beginnen is voor sommige mensen het sterven.
In ieder geval voor hen die in een hemel of in reïncarnatie geloven.
"Sterven En Opnieuw Beginnen" werd een stukje tekst wat in mijn hoofd bleef spoken.

Ik speelde met het idee, dat veel van ons op een bepaald moment in een crisis het overzicht krijgen hoeveel gif er nog in de beker zit die leeg moet.
Je krijgt het besef dat je nog iets dieper moet, maar ook het vertrouwen dat er licht zit aan het eind van de tunnel.

Ik plaatste mezelf in de rol van toeschouwer op zo'n proces, en verweef er wat laatste restjes dramatherapie studie in.

Het resultaat werd de tekst van "Sterven En Opnieuw Beginnen".

Qua literaire uitwerking denk ik dat er mogelijk nog wel wat aan bij te schaven was geweest.

Qua thematische uitwerking vind ik 'm mooi.

Als een diva op de planken
Die voor de mensen in de zaal leeft
Blijf je het publiek bedanken
Voor wie je nog steeds alles geeft
Niemand zal aan jou iets merken
Behalve ik misschien
Jij zal het alleen verwerken
Niets aan de wereld laten zien

Ik wou dat ik iets kon doen
Aan de pijn bij je van binnen
Mijn woorden als een schone lei
Sterven en opnieuw beginnen

En met dofheid in je ogen
Klinkt het stil verdriet door in je stem
Hoe vaak ben je voorgelogen
Zetten ze hoofd en ziel weer klem
Pijnlijk om je te zien lijden
Het blijft een kloten deal
Ik zou je willen bevrijden
Ik voel de krassen op je ziel

Ik wou dat ik iets kon doen
Aan de pijn bij je van binnen
Mijn woorden als een schone lei
Sterven en opnieuw beginnen

Samen op de planken sterven
Samen op’t toppunt van onze roem
Uit de as van wat we erven
De kracht om het opnieuw te doen
Onze band zal het bewijzen
Nu in het waarheidsuur
Het zal glorieus verrijzen
Een Feniks uit het vagevuur

Samen iets aan alles doen
Alle pijn en shit van binnen
Ons leven maken we weer vrij
Sterven en opnieuw beginnen

Greetz,

Harrie

The day after....

Het was gisteren een onverwachte TOP-dag...
Natascha had onverwacht een paar mensen die de laatste tijd erg veel voor me betekent hebben uitgenodigd voor een gezellige avond.

Met Rene, Rob en Moni werd de 40ste verjaardag er niet een die tussen neus en lippen door gevierd werd.
Dank jullie voor een heel goed gevoel !!!

En Natas' bedankt voor deze echte super verrassing.
IK VOEL ME TOP vandaag ;0)

40 klinkt zeer beslist ouder dan het voelt.

Coming Up:
teksten die langzamerhand wat zullen opvrolijken als ik me niet vergis (en een beetje op mijn gevoel af mag gaan).
Over Passie, Geld, Millieu, Verandering, Opnieuw Beginnen......

En zelf mijn eerste poging tot een verhaal....
Een uit mijn fantasie ontsprongen Chinese Volksvertelling getiteld De Fluitende Monnik En De Boer.
En de nodige aandacht weer aan muzikale ontdekkingen en/of reviews.

It's time to start LIVING again !!

Cheerio & Greetz,
Harrie

40 !!!!

40 jaar geleden kwam mijn vader zo rond deze tijd (tegen 01:00 uur 's nachts) terug van brandwacht bij de paas vuren.
Met iets teveel alcohol in zijn bloed ;)

Hij dook zijn bed in en mijn moeder dook eruit omdat ik mijn komst begon aan te dienen door middel van weeën.

Kortom, vandaag ben ik het rijk der 40-ers betreden.
Voor sommige reden om me de ere-titel Opa te geven, anderen wijzen me op de mooie tijd die ik tegemoet ga.


Kinderen van mijn generatie, vroege 40-ers en late 30-ers zijn verwekt rondom de zomer van liefde.
1967 The Summer Of Love.
Sommige ouders waren al iets eerder in de stemming sommigen pikten de vibe pas laat op.
Maar het blijft een aparte lichting.


Kinderen geboren of verwekt rondom het jaar van de ultieme vrijheid...de ultieme liefde.
Daar moet iets van in je genen terecht zijn gekomen.

Speciaal voor mijn verjaardag heb ik een oude tekst van stal gehaald en een ietsepietsie bij geschaafd.
10 jaar geleden heette het Bloemenkind Van 30 en over 10 jaar zal het bloemenkind Van 50 heten.
Het heeft een beetje van jij, een beetje van mij, een beetje Janis en een beetje kennis.
Here's To Life !!!!!!!!!!

Bloemenkind van 40

Ze is een kind van de sixties,
net zo gek als ik
Is een kind van het water,
de wadden en het zwik
Ze is een kind van de liefde,
is onbevangen vrij
Een kind van moeder aarde,
de bossen en de hei

En wanneer we samen vrijen,
zij me teder kust
Zijn we kinderen van vuur,
van passie en van lust
Zij een kind van alle naties,
een kind van alle kleur
Ze is een kind van de wind,
van zoete zachte geur

Ze vechten steeds voor wat recht is,
tegen wil en dank
Kinderen van de wereld,
van muziek en de drank
Soms de kleine binnenvetters,
Soms kind van stil verdriet
Een kind van open hemel,
die hemels werk ziet

Kinderen van de liefde zomer,
rusteloos en loom
Kinderen die nog verlangen,
naar gevoel en naar droom
Al de kinderen van veertig,
Ze kunnen niet meer stuk
Zijn kinderen voor eeuwig,
geboren voor geluk

Greetz,
Harrie

De Handen Van Mijn Vader....

Momenteel ligt mijn vader in het ziekenhuis te herstellen van een heup operatie.
Hij heeft een nieuwe gekregen.

Toch alweer de 3e grote operatie in een relatief korte tijd.
En het zit 'm nog niet echt mee.
Hij wil graag naar huis, maar alles wat tegen kan zitten zit dan ook tegen ook.



Het inspireerde mij tot het schrijven van "De Handen Van Mijn Vader".
Het is mijn verhaal en het zijn de handen van mijn vader.

Maar ik denk dat voor iedereen de handen van zijn of haar vader wel iets bijzonders betekenen.
Wat mij betreft schrijft een ieder zijn eigen couplet erbij, zodat het een lange ode word aan alle vaders over de hele wereld.

De Handen Van Mijn Vader

De handen van mijn vader
Pakten werk’lijk alles aan
Eeltige en grote knuisten
Lieten geen werk staan
Ze maakten kapotte dingen
Hielpen vooruit te gaan

De handen van mijn vader
Konden kolenschoppen zijn
Verzette onverzettelijk
Meer of minder fijn
De obstakels die ze troffen
Problemen groot en klein

De handen van mijn vader
Ja soms heb ik ze gevreesd
Rechtvaardig onverbiddelijk
Hielden je bedeesd
Ze leerden me vele lessen
De harde nog het meest

De handen van mijn vader
Leken ineens heel erg zacht
Toen ze mijn kinderen droegen
En ik me bedacht
Ze konden meer liefde geven
Meer dan ik had verwacht

De handen van mijn vader
Oh wat waren ze plots teer
Op dat bed na het hartinfarct
Streelde ik ze weer
En vroeg ik God vanuit mijn hart
Laat hem nog blijven Heer

De handen van mijn vader
Ik volg in gelijke lijn
Ook mijn kroost zal de mijne zien
In liefd’ of in pijn

Dan hoop ik dat ze net als ik
Er trots op zullen zijn

Greetz,
Harrie

De Eeuwigheid

Een kijkje in de keuken van deze schrijver.

Terugkerende thema's in mijn schrijven.

Dingen die ik niet bewust in mijn schrijven stop maar die er ongemerkt steeds weer in sluipen.
Omdat ze me fascineren, bezighouden op meerdere bewustzijnsniveau's.

Allereerst is daar: gevoelens, passie, de lichte en de donkere kanten van de ziel,.....de liefde

Vervolgens de mystieke zaken: Religie, hemel en hel, redding en zonde en vooral Engelen

En tot slot combineren die zaken zich regelmatig met:
De Zee, het grote zilte zoute water met in zijn diepte de laatste onontgonnen gronden van deze aarde.

De enige plek die nog echte geheimen kent.
Een groot levend geheel van eb en vloed, koude en warme stromen...

Net als die 2 andere thema's kent het duistere en lichtere kanten, en gaat het om de balans daarin.

En soms komen die zaken dus samen, of komen delen daarvan samen, en creeren ze een tekst of een lied in mijn ziel.
Mijn hoofd maakt er daarna pas een lopend liedje van.

Als het dus elementen bevat uit bovenstaande kookpot, en het ook nog eens een heel apart ritme volgt, het rijmritme origineel en niet krampachtig is, dan rolt er wel eens iets uit waar ik erg trots op ben.......nog trotser dan op de rest.

Net als mijn lezend publiek heb ik een mening over wat hier geplaatst word en onderstaand nummer vind ik ERG goed geslaagd.
Met bovenstaande info kan je het ontleden, maar je mag er ook gewoon van genieten.

Het heet: De Eeuwigheid

Als je je hart verliest
Of het geeft
De ware kiest
Voor maar een ding leeft
Liefde je bevrijd
Heb je de eeuwigheid
De eeuwigheid

Ik wil wel eens te veel
En te snel
In zijn geheel
Wil ik alles wel
We hebben de tijd
Hebben de eeuwigheid
De eeuwigheid

Er is altijd wel iets
Dat je mist
Soms is het niets
Soms wat je al wist
Maar jij en ik meid
Gaan voor de eeuwigheid
De eeuwigheid

Verankert in mijn ziel
Voel steeds meer
De muur die viel
Krijg vertrouwen weer
Voel de zekerheid
Tot in de eeuwigheid
De eeuwigheid

Door passie en door lust
Zacht geraakt
Heel zacht gekust
En voor elkaar gemaakt
Als een twee eenheid
Samen de eeuwigheid
De eeuwigheid

greetz,
Harrie

En ik dan....????

Wanneer mensen erop uit zijn om een ander tot de grond toe af te breken, dwars te zitten, of uit puur eigen belang, domheid of desintresse je volledig opbranden, realiseren ze zich 1 ding niet.

Je raakt niet alleen die persoon met je beslissingen of je geroddel of je gekonkel.......je raakt misschien wel een heel gezin.

Mijn gezin heeft ook wel eens te lijden onder druk van buitenaf.


En dus zei mijn lieve vrouw een tijdje terug....."Je schrijft over iedereen en van alles, maar wanneer ben ik eens aan de beurt op je weblog ??"
Uiteraard als grapje bedoeld, maar ze had wel gelijk.
Alles wat ik schrijf zou ze op zichzelf mogen en kunnen betrekken, maar uiteindelijk staat er nergens "Voor Natascha"....
En die verdient het om ook wel eens in het zonnetje te staan.
Want ze doet erg haar best voor ons gezin.

Dus is het onderstaande epos voor mijn lieve vrouw, voor Natascha.

Het hete lang "Voor De Allerliefste" maar sinds een uur heb ik het omgedoopt tot "Blijf Bij Me"

Ik ben alleen maar sterk
omdat JIJ het bent
dat weet iedereen
die me een beetje kent

Ik word er niet gek van
Ga niet door het lint
Enkel omdat ik
Bij jou mijn doel hervind

Ik wil me aan je lijf verwarmen
Rust hervinden in je armen
Alle uren bij mijn lief zijn
Mijn ziel herwinnen in jouw bijzijn

Ik ga alleen maar door
Zonder een echt doel
Omdat ik de steun
Van jou, mijn engel, voel

Ik vecht nog steeds voor ons
Voor een beter iets
Want echt zonder jou
is het werkelijk niets

Ik wil me aan je lijf verwarmen
Rust hervinden in je armen
Alle uren bij mijn lief zijn
Mijn ziel herwinnen in jouw bijzijn

Laat me nooit meer gaan – blijf bij mij
Blijf hier naast me staan – aan mijn zij
Want er is niets meer aan – blijf bij mij
Zonder mijn zuster Maan – oh vrij met mij

Ik wil me aan je lijf verwarmen
Rust hervinden in je armen
Alle uren bij mijn lief zijn
Mijn ziel herwinnen in jouw bijzijn

Greetz,
Harrie

Nieuwe week

Het is weer maandag, de start van een nieuwe week.
Gisteren met vrienden het weekend afgesloten op het bluesfestival in Ede wat absoluut zeer de moeite waard was.
Veel leuke nummers gehoord en goede bands gezien. Met als topper toch wel de Ruben Hoeke Band in de Sub.

Maar goed, nieuwe week dus.....nieuwe kansen.
Voor sommigen word het gewoon weer een week.
Voor sommigen word het een spannende week, een pijnlijke week, misschien een super week.
Voor sommigen zelfs misschien de week van de waarheid.

Het kan alle kanten op met zo'n week.

Een week kan veel verschillende gevoelens herbergen, veel verschillende kleuren hebben.
En uiteindelijk weet je aan het eind ervan pas hoe de week echt geweest is.

Daarover heb ik een liedje/gedichtje/dingetje geschreven met de titel "Kleurijke Week".

Wat mij betreft:

Kleurrijke week

(maandag)
Het klinkt wellicht wat hard
Ik had een slechte start
Ik heb pijn in mijn hart
Deze dag is alles zwart

(dinsdag)
Ik irriteer me scheel
Soms is het echt te veel
Zo’n dag in het geheel
Erger ik me groen en geel

(woensdag)
Ik voel me nogal shit
Weet niet waar het in zit
Ik mis gewoon de pit
Ik zie vandaag ietwat wit

(donderdag)
Ik weet het niet zo gauw
Mis ik iets, mis ik jou
Omdat ik van je hou
Ik ben zo’n dag nogal blauw

(vrijdag)
Ik had vandaag iets raars
Het tobben al dat zwaars
Ik lap het aan mijn laars
Voel je het, ik voel me paars

(zaterdag)
Ze is zo’n mooie stoot
Ze gaf zichzelf bloot
Ineens werd er wat groot
Voel me vandaag best wel rood

(zondag)
Wat haar blik nog vast houd
Haar tranen zilt zout
Vleugels worden ontvouwt
Haar ziel maakt de dag van goud

Als je het pallet herkent
Als je al het moois erkent
Als je alle kleur bekent
Je zelf de regenboog bent

Al zijn de kleuren nog zo druk
Dan kan geen enkele week meer stuk

Greetz,

Harrie

Wie ben ik ??

Na de kleine interval van gisteren over de gevolgen van mijn epistels hier.........

........en de daarbij behorende zweem van beperking van vrijheid van meningsuiting......
.........bedacht ik me ook dat ik dus, zeker de komende tijd, een grote stroom van (nieuwe) lezers mag verwelkomen op dit al ernstig drukbezochte blog......(ik proef wat cynisme hier Harrie).
Ik wil deze mensen uiteraard graag van dienst zijn met veel nieuw materiaal.

Om toch een klein beetje in de sfeer te blijven en niet geheel van de hak op de tak te springen:

- ZELFREFLECTIE !! - een belangrijk onderdeel van mijn vak.

Kun je eerlijk en oprecht naar jezelf kijken ??

Kun je kritisch naar jezelf kijken ??

Ken je niet alleen je valkuilen, maar ook je zwakheden, je onhebbelijkheden ??

Durf je alles wat je van jezelf vind en dacht, te laten vallen als je in die spiegel kijkt ??

Niets zo goed als een crisis om veel van jezelf te ontdekken.

Het zorgde er in mijn geval voor dat ik met 2 teksten begon die over mezelf gingen.

(Dus, nog even voor de duidelijkheid, het gaat dus over MIJ !!) & (Ik proef weer cynisme Harrie)

Van die 2 is dit de wat vrolijkere. Wellicht dat die andere ook nog eens zijn weg vind naar dit blog.

Het nummer heet (hoe kan het ook anders) :

Soms ben ik de poëet
Die naar de waarheid vist
Omdat hij alle vragen weet
Maar soms het antwoord mist

Soms ben ik Don Quichotte
Die tegen molens vecht
Raas en tier als een ware zot
Tegen wat al is beslecht

Ik blijf het proberen
Iemand te zijn die ik herken
Het eens te worden met mezelf
Te kijken wie ik ben

Soms ben ik de minnaar
Die lief en teder streelt
En met mooie zoete woorden
De zinnen weer bespeelt

Soms ben ik de barbaar
Schreeuw woest in razernij
Schop tegen alle mensen aan
Die dierbaar zijn voor mij

Ik blijf het proberen
Iemand te zijn die ik herken
Het eens te worden met mezelf
Te kijken wie ik ben

Soms ben ik de chaoot
Ben de kip zonder kop
Heb dan behoefte aan een rem
Wie zet de chaos stop

Soms ben ik bron van rust
Geef jou geborgenheid
Maak ik een einde aan alle
Innerlijke strijd

Ik blijf het proberen
Iemand te zijn die ik herken
Het eens te worden met mezelf
Te kijken wie ik ben

Soms ben ik het water
De zee die haar bekoort
Die op en af het strand bedekt
Waar ligt wat daar niet hoort

Soms ben ik de woestijn
Waar stil alles verdort
En alles naar het water snakt
Het zand doet me te kort

Ik blijf het proberen
Iemand te zijn die ik herken
Het eens te worden met mezelf
Te kijken wie ik ben

Greetz,

Harrie