Progressief

Progressieve muziek, of in mijn geval Rock. Het immer terugkerende fenomeen wat als antwoord geld op simpele muziekstijlen.
Al vanaf Pink Floyd, Yes, King Crimson, Genesis en Vanilla Fudge die het antwoord waren op de simpele beat en rock muziek van de begin jaren 60, (en die op hun beurt weer het simplistische antwoord van de Punkmuziek ontlokte) zitten we in een soort eb en vloed beweging van zeer interresante bands die prachtige, atmospherische muziek maken die zich niet bind aan stijlen of tijdsduur of format.



In de jaren 70 foreerde veel van bovengenoemde bands verder aangevuld met bands als Rush.
In de jaren 80 kende het fenomeen een opleving via bands als Marillion, Pallas en IQ.
In de jaren 90 zagen we Mostly Autumn, Spock's Beard, Flower Kings, Trans Atlantic, Ayreon en de ontwikkeling van Prog-Metal zoals Symphony X en Dream Theater.

Momenteel zijn er diverse bands die op mijn warme belangstelling kunnen rekenen.
Zowel van de hele ouwe garde (Hoewel ik de click met Yes nooit echt heb kunnen maken) als de 80'ers en 90'ers.
Maar ik ontdek ook nieuwe en vooral spannende bands.

Om redenen die hier niet direct onthuld hoeven te worden was ik op zoek naar een concept album (die je nu eenmaal alleen in het genre "Prog-Rock" vind) over de relatie tussen mensen, en tussen ouders en kinderen in het bijzonder.

The Wall van Pink Floyd, met het verhaal van Pink die zich meer en meer vervreemd van de wereld die hem hard en gevoelloos behandeld, en Tommy wiens start op de wereld een nogal traumatische was toen hij zijn vader de minnaar van zijn moeder zag vermoorden waren min of meer mijn uitgangspunt. Ik vroeg me af of dat soort verhalen nog verteld werden, muzikaal gezien.

Ik heb 2, in mijn ogen, prachtige juweeltjes gevonden, die ik graag aan wil bevelen aan de liefhebbers van Prog Rock.

De 1ste is Home van de band Magenta http://www.magenta-web.co.uk/HomeAlbum.html
Een prachtig verhaal gezien vanuit het oogpunt van het kind.
Eerder heeft deze band ook al een prachtig conceptalbum gebaseerd op de 7 hoofdzonden genaamd Seven uitgebracht.


De 2e is Posthumous Silence van de band Sylvan, die het oogpunt van de vader belichten die het dagboek leest van zijn overleden dochter.
http://www.sylvan.de/media/media_texte_ps_e.htm

Allebei geen vrolijke verhalen, maar in mijn geval wel verhalen die je bij de strot grijpen, zeker als daar ook nog eens muziek bij zit die de film in je hoofd prachtig begeleid.
Maar voor de liefhebbers, en mensen voor wie teksten wel eens verder mogen gaan dan "Ik hou van kou en blijf je trouw", kan ik de bovengenoemde CD's aanraden.

Greetz,
Harrie

P.S. Alle albums van Genesis (zie http://www.genesis-music.com/) worden volgend jaar heruitgegeven, gemixt in 5:1 surround op Super Audio CD. Maar ook geremasterd af te luisteren op je gewone CD speler. Een must voor iedere Prog liefhebber.

P.P.S.S. Als U mij niet geleefd over het nieuwe album van de Who, geloof dan deze http://classicrockrevisited.com/reviews/Reviews%2006/thewhonew.htm mensen maar. (En dat is het laatste wat ik DAAR over zeg ;-)

Re-Greetz,
Harrie