Vanaf vandaag krijg ik een ervaring mee die grotendeels alleen voor vrouwen voorbestemd is.
Het lijkt erop dat Onze Lieve Heer nog niet klaar was met kruizen op mijn levenspad te zetten om te dragen.
Ten eerste moge het inmiddels duidelijk zijn dat het op mijn werk niet botert.
Ik ben verwijderd van mijn werkplek ten gunste van iemand die mij niet zo'n prettig persoon vond om mee te werken.
En voor iemand die zich met hart en ziel voor de kids gaat waarmee hij werkt is dat een harde dobber.
Helemaal als het naar die jongens gebracht word alsof je ze in de steek laat.
Maar als je denkt dat je het knap lastig hebt is er altijd wel iets of iemand die je erop wijst dat het nog beroerder kan.
Ik had al geruime tijd een pijnlijke linkerborst.
Een paar keer tegenaan gestoten en de tranen in mijn ogen gekregen.
En omdat het niet vanzelf overging gisteren maar naar de dokter geweest.
En die was nogal confuus omdat ze dit niet vaak, zoniet nooit eerder, bij een man had gezien.
Er zit iets in mijn borst wat daar niet hoort te zitten.
En dat zal waarschijnlijk, hoop ik, een ontsteking of abces of iets dergelijks zijn, maar ik ga de molen in van vrouwen bij wie een knobbeltje in de borst word ontdekt.
Vrijdag 7 maart ga ik naar de mammo poli voor onderzoek.
Ik zal wat bekijks hebben denk ik.
Maar op deze manier geconfonteerd worden met wat duizenden vrouwen moeten meemaken maakt je knap nederig.
Want hoe positief je ook wilt blijven, die ene gedachte: "Het zal toch niet...." blijft door je hoofd spoken.
Ja wij mannen hebben ook zo onze problemen, maar niet op dezelfde schaal als borstkanker toeslaat.
Misschien word het tijd dat wij, mannen ook eens wat vaker stilstaan bij borstkanker.
En je weet niet waar je met die informatievergaring en support moet beginnen ??Begin maar hier: http://www.pinkribbon.nl/
Doe ik ook.
Greetz,
Harrie
